آد كه به قلم شخصى به نام محمد شفيع بن حيدر على حسينى سبزوارى به تاريخ ربيع الثانيى 1072 كتابت شده است و از آغاز سورهء زمر ( 39 ) تا پايان قرآن ، يعنى حدودا ربع آخر تفسير را شامل مى شود .
4 . نسخهء شمارهء 9999 متعلق به كتابخانهء كاخ گلستان به خط ابن ملا محمد نبى تونى با تاريخ چهاردهء صفر 1075 هجرى ، شامل مجلدات 11 تا 20 ، يعنى نيمهء دوم تفسير . از اين دستنويس كه در تاريخ 1241 وقف گرديده با رمز كا ياد كرده ايم .
5 . نسخهء شمارهء 166 كتابخانهء مسجد گوهرشاد مشهد با رمز گا . اين نسخه با خط نستعليق تحرير يافته واز ابتداى سورهء زمر ( 39 ) تا پايان قرآن ، يعنى چند برگ از جلد شانزده ومجلدات هفده تا بيست را شامل مى شود كه در قرن 11 يا 12 ه نوشته شده است . واقف اين نسخه ، شخصى است به نام حاجى سيد سعيد .
آشنايى با نسخهء اساس وپاره اى ويژگيهاى آن از بين نسخه هاى ياد شده ، نسخهء 1338 كتابخانهء مركزى آستان قدس رضوى به دليل قدمت واستحكام از اعتبار ويژه اى برخودار است . به همين جهت پس از مقايسه واطمينان از اصالت متن ، آن را به عنوان نسخهء اساس استنساخ كرديم . اين دستنويس با تاريخ 557 هجرى ، از نظر قدمت پس از نسخهء شمارهء 1336 ( 556 ه ) كهنترين ومضبوط ترين نسخه هاى شناخته شدهء تفسير ابو الفتوح محسوب مى شود .
اين نسخه ، فقد جلد بيستم تفسير را شامل مى شود كه به خط نسخ نفيس ، 19 سطرى كتابت شده است وبا توجه به قدمت تاريخى آن تقريبا از بسيارى سهو وخطاهاى معمولى در نسخه هاى متأخر عارى است وبه ما تا حد زيادى اطمينان مىدهد كه به ضبطهاى آن اعتماد كنيم . برخى ويژگيهاى اين نسخه به شرح زير است :

تعريف الكتاب 12