در سال صد و هشتاد قارى چهارم ابو عمرو زيان بن علاء بن عمار مازنيست و او قرآن را سند بابن عباس مىرساند و در كوفه فوت شده در سال صد و پنجاه و چهار و او را دو راويست يكى ابو عمرو دورى و ديگرى شعيب موسى اول در سال دويست و چهل و دوم در سال دويست و شصت و يك در رقه وفات كرده‌اند قارى پنجم ابو عمران بن عامر يزيد بن اليحصبى شاميست و قرآن را از مغيرهء مخزومى نقل دارد و مغيره از عثمان بن عفان و وفات او در دمشق بوده در سال صد و هيجده و راويان او يكى هشام بن عماد بن بصير سليمى است كه در دمشق متوفى شده در سال دويست و چهل و ديگرى عبد اللَّه بن احمد بن بشير بن ذكوان در كوفه يا دمشق در سال دويست و چهل و دو در گذشته قارى ششم حمزة بن حبيب ريانست و او قراءة از امام جعفر صادق عليه السّلام نقل دارد و در سال صد و پنجاه و شش در حلوان متوفى شده و راويان او يكى خلف بن هشام بزاز است و در سال دويست و بيست و نه وفات كرده در بغداد و ديگرى خلاد بن خالد صيرفى و در كوفه در سال دويست و بيست فوت شده قارى هفتم على بن حمزهء كسايى است و او نزد حمزة بن حبيب كه قارى پنجم است قراءة كرده و در ابيوه فوت شده در سال صد و هشتاد و نه و راويان او يكى ابو عمرو و حفص دوريست كه راوى ابو عمرو است كه قارى چهارم است و يكى ابو الحارث ليث بن خالد بغداديست و در سال دويست و چهل متوفى شده در بغداد فصل دوم در ذكر اسامى قرآن و معنى سوره و آيه و وجه تسميه هر يك از آن از ابن عباس منقول است كه قرآن بمعنى قرائتست و آن مصدر قرأت « بمعنى تلوت » و از قتاده مرويست كه قرآن مصدر قرات الشيء است بمعنى جمعت بعضه الى بعض و مصدر بمعنى مفعول پس قرآن بمعنى مقروء باشد يعنى خوانده شده يا فراهم آورده بعد از تشتت و تفرق نزول آن مانند كتاب كه از جمله اسامى قرآن است بمعنى مكتوب مشتق از كتب بمعنى جمع و اسم ديگرش فرقان است زيرا كه فارق است ميان حق و باطل و ذكرش نيز گويند كقوله تعالى إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ و مراد از آن ذكر فرايض و احكام است و تذكرهء قصص و موعظه بر وجه اعتبار و اينكه مرويست از حضرت رسالت ( ص ) كه ( اعطيت مكان التورية السبع الطول و مكان الانجيل الثمانى و مكان الزبور المايين و فضلت بالمفضل ) يعنى مرا بجاى تورية سبع طول داده‌اند و عوض انجيل مثانى و بدل زبور مائين و مرا تفضيل و مزية فضل داده‌اند بر جميع انبيا مرسل بمفصل كه هيچ پيغمبرى و صاحب كتابى را ندادند مراد از سبع طول سورة البقرة و آل عمران و نساء و مائده و انعام و اعراف و انفال با سورهء توبه است كه بجهة عدم