و يا مئونت زواج كنند اگر قصد تروج داشته باشند زيرا كه ولد را واجب نيست اعفاف والدين و واجب نيست بر او اعطاى مئونت عيال ايشان بلكه سنتست پس انفاق صدقه واجبه و مندوبه در تحت آيه مندرج است اعم از آنكه از مندوبات صدقات باشد و يا واجبات نفقات و يا صله ارحام و يا غير آن و در آيه اشاره است به استحباب تخصيص قرابة و بعد از آن فرموده كه در اينمقام سؤالى ايراد كرده‌اند و آن اينست كه سؤال از ما ينفق است و جواب بمنفق عليهم پس مطابق يكديگر نباشد و جواب از اين آنست كه آن از باب مغالطه است يعنى حمل كلام سائل بر غير مطلوب او به جهت تنبه بر آنكه اين اولى است به او يا آنكه سؤال ايشان از مطلق انفاق نبود بلكه از انفاق مالى بود كه نافع باشد در آخرت و نافع فضل مسئول عنه است پس جواب واقع شده بملزوم فضل كه آن انفاق است بر جماعت مذكوره و اين وجه اوليست از وجه اول و در مجمع آورده كه مراد بوالدين ابست و ام و جد و جده هر چند كه بالا روند و مراد باقربين اقارب معطىاند و يتامى كسانيند كه پدر نداشته باشند با حالت صغر و مساكين فقرا و ابن سبيل منقطع به و نزد حسن مراد نفقه تطوع است بر كسى كه زكات به او نتوان داد و زكاتست مر كسى را كه اخذ زكات او را جايز باشد پس آيه عام است در زكات مفروضه و تطوع و علما متفقند به آنكه جايز نيست دفع زكات باب وام و جد و جده و اولاد اما نفقهء والدين باجماع بر ولد واجبست گاهى كه فقير باشند و ذو رحم ديگر واجب النفقه نميشود نزد ما و نزد شافعى و پيش حنفى واجبست و تفصيل اين مبحث در كتب مبسوطه فقه مسطور است و وجه اتصال اين آيه بما قبل آنست كه آية اولى متضمن امر است بصبر بر جهاد در راه خدا و در اين آيه بيان وجه نفقه است در راه او و بعد از آن بيان مينمايد كه جهاد مصلحت دنيا و آخرت كسيست كه به آن مأمور شده و ميفرمايد كه * ( كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ ) * نوشته شد يعنى فرض گشت بر شما كارزار كردن با دشمنان دين * ( وَهُوَ ) * و حال آنكه قتال * ( كُرْه لَكُمْ ) * كراهت داشتن است يعنى مكروه است مر طباع شما را و شاق است بر نفس شما مراد كراهت امر خدا نيست در جهاد بلكه مقصود آنست كه مقتضاى طبع بشرى آنست كه تلف مال و هلاك نفس را كاره مىباشد و كره بضم و فتح مصدر است كه به جهت مبالغه منعوت به واقع شده و يا فعلى است بمعنى مفعول مانند خبر * ( وَعَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً ) * و شايد كه مكروه داريد چيزى را بنفرت طبيعت خود * ( وَهُوَ ) * و حال آنكه آن چيز * ( خَيْرٌ لَكُمْ ) * نيكو باشد مر شما را يعنى جميع آنچه به آن مكلفيد طبع كاره آن است و حال آنكه مناط صلاح شما و سبب فلاح شما است و غزو از جمله اينست چه شما مكروه ميشمريد و حال آنكه خير شما در آنست هم بحسب دنيا از ظفر و غنيمت و قهر بر اعدا و اعزاز دين و هم در آخرت بحسب رتبهء شهادت و نعيم مخلد و درجات عليين در خلد