در كرامت باشند و ايشان در مذلت و يا مؤمنان تطاول نمايند برايشان و سخريه كنند بر ايشان هم چنان كه در دنيا بمؤمنان سخريه ميكردند كقوله إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ الى قوله فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ و ذكر قوله * ( وَالَّذِينَ اتَّقَوْا ) * بعد از قول * ( الَّذِينَ آمَنُوا ) * جهة آنست كه تا دلالت كند بر آنكه فقراى صحابه اهل تقوىاند و استعلاى ايشان جهت اينست * ( وَاللَّه يَرْزُقُ ) * و خداى روزى دهد در دنيا و آخرت * ( مَنْ يَشاءُ ) * هر كرا خواهد يعنى هر كه را كه حكمة و مصلحت او در آن باشد كه او را واسع الرزق گردانند * ( بِغَيْرِ حِسابٍ ) * در حالتى كه بيشماره و اندازه باشد پس توسيع رزق در دنيا يا بر سبيل استدراج است و يا بر طريق ابتلا و در آخرت به جهت مثوبات بر اعمال صالحه از مقاتل مرويست كه آيه در حق منافقان نازل شد مانند عبد اللَّه بن ابى سلول و اصحابش كه بر ضعفاى اصحاب تنعم كردند و سخريه نمودندى و گفتندى كه محمد با اين جماعت اراذل و گدا بر ما غلبه خواهد كرد و عطا گفته كه آيه در بارهء علما و رؤساء يهود فرود آمد كه بر اصحاب رسول سخريه ميكردند وقتى كه از پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله شنيده بودند كه خداى تعالى ميفرمايد كه من مالهاى بنى قريظه و بنى نضير و بنى قينقاع كه از قبايل يهود بودند روزى مسلمانان خواهم كرد ابن عباس فرمود كه مراد بقوله * ( وَاللَّه يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ ) * اموال بنى نضير و بنى قريظه است و گفته‌اند كه مراد روزيى است كه در دنيا ببنده دهد و در آخرت حساب آن نطلبد و نزد بعضى اين روزيى مخصوص است بنعم آخرت كه بىاندازه بمؤمنان دهد و ابو القاسم طائى از امام رضا عليه التحية و الثناء روايت كرده كه آن حضرت از آباى گرام خود عليهم السلام نقل فرموده كه رسول خدا فرمود كه هر كه مؤمن و يا مؤمنهء را خوار و حقير دارد به جهت درويشى او حق سبحانه روز قيامت وى را رسوا گرداند در ميان اهل محشر و هر كه مؤمن يا مؤمنهء را بهتان كند و يا در حق او چيزى گويد كه در او نباشد حق سبحانه فرداى قيامت او را بر پشتهء از آتش بدارد تا از عهدهء آنچه گفته باشد بيرون آيد و مؤمن نزد خداى تعالى گرامىتر از فرشته مقربست و هيچ چيز نيست كه حقتعالى آن را دوستتر از مؤمن تائب يا مؤمنه تائبه داشته باشد و مؤمنان را در آسمانها چنان شناسند كه شخصى اهل و ولد خود را از ابو ذر غفارى ( رض ) مروى است روزى رسول خدا مرا گفت در مسجد نگاه كن تا چه كس است كه در چشم تو رفيعتر مينمايد گفت نگاه كردم مردى و سيم و خوش صورت ديدم كه حامهاى نيكو پوشيده گفتم هذا يا رسول اللَّه فرمود درنگر تا در اين جمع كه در چشم تو حقيرتر ميايد من نگاه كردم در ميان جمع شخصى مسكين و فقير را ديدم كه جامهء كهنه و پاره پاره پوشيده گفتم هذا يا رسول اللَّه فرمود به خدا قسم كه اين كس نزد