كلمه جليله است كه در كوشك او مرقوم شده است سوگند بعزت و جلال من كه تا آن نام مرقوم باشد او را عذاب نكنم و چون كه ارادهء الهى تعلق گرفت بهلاك وى اول آن كتاب را از آن كوشك محو فرمود و بعد از آن او را عذاب نمود و بدانكه باتفاق جميع فقهاى اماميه بسمله آيتى است از فاتحه و از هر سوره و دليل بر آن مدعا آنست كه بسمله از چهار وجه بيرون نيست يا براى فصل بين السورتين است و يا براى اول سوره و يا براى آخر سوره و يا آنجا كه فرود آمده نوشته‌اند و آنجا كه منزل نشده ننوشته‌اند اگر براى فصل است بايستى كه ميان انفال و توبه بودى و در سورة النمل نبودى و اگر از براى اول سوره است بايستى كه در اول سورهء برائة بودى و اگر براى آخر است بايستى كه در آخر سورهء انفال و آخر سورهء ناس بودى و چون اين هر سه شق باطل است پس آنجا كه فرود آمده نوشته‌اند و آنجا كه نازل نشده ننوشته‌اند و عبد اللَّه عباس روايت كرده كه از رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله شنيدم كه فرمود علامت آنكه دانستمى كه سوره تمام شده آن بودى كه جبرئيل آمدى و در اول آيه * ( بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * آوردى و حديث مشهور فاتحة الكتاب ( سبع آيات احديهن * ( بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * صريحا دلالت مىكند بر آنكه بسمله جزء فاتحه است و از ابو هريره روايتست كه روزى با رسول خداى در مسجد نشسته بوديم مردى درآمد و آغاز نماز كرد و گفت اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم الحمد لله رب العالمين رسول صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود كه ( يا هذا قطعت على نفسك الصلوات ) يعنى اى مرد نماز را بر خود قطع كردى و باطل ساختى نميدانى كه * ( بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * جزء فاتحه است و هر كه آن را ترك كند آيتى از فاتحه ترك نموده و هر كه آيتى از آن ترك كند ترك فاتحه نموده و هر كه ترك فاتحه نمايد نمازش باطل است و نيز از طرق عامه روايتست كه ابن عباس گفت شيطان صد و سيزده آيه از مردمان دزديده و آن * ( بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * است كه در اوايل سورها است و در عيون الرضا از امام على بن موسى الرضا عليه الصلاة و السلام مرويست كه أمير المؤمنين عليه السّلام را پرسيدند كه بسمله جزء فاتحه است فرمود نعم بسمله جزء فاتحه است و رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله آن را قرائت مىفرمود و از آيات فاتحه ميشمرد و ميفرمود كه ( هى سبع المثانى ) فاتحه هفت آيه است و از صادق عليه السّلام روايتست كه فرمود لعنت خداى بر مخالفان باد چيست ايشان را كه قصد عظيمترين آيتى از كتاب خداى ميكنند پس گمان مىبرند كه هر گاه اظهار آن كنند بدعت باشد مراد بسمله است كه اظهار آن نميكنند و نيز بلندخواندن بسمله در نمازهاى جهريه واجب است و در نمازهاى اخفاتيه سنت و دليل بر اين اجماع اهل البيت عليه السّلام است و از امام على بن موسى الرضا عليه السّلام روايتست كه آن حضرت از امام جعفر صادق عليه السّلام روايت كرده كه جميع اهل البيت اتفاق نموده‌اند بر