كه بعمر قبل از اسلامش گفتند خواهرت از دين تو خارج شده عمر به خانه ى خواهر رفت و به او سيلى سختى زد كه صورتش خراشيده شد و چون خشمش آرام شد چشمش در گوشه ى خانه به نوشته اى افتاد كه اين آيه بود ( بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّه ما فِي السَّماواتِ وَالأَرْضِ تا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ) و باز در گوشه ديگر خانه اين نوشته را ديد ( بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ طه ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى - تا - لَه الأَسْماءُ الْحُسْنى و خواندن اين آيات دل او را نرم كرد و اسلام پذيرفت .
اين مطالب به خوبى روشن مىكند كه پيغمبر از آن اول كه قرآن به او الهام شد كوشش در نوشتن و نگاهدارى آن داشته است مسلم است قرآن در يك مجلَّد نبوده است و بتدريج كه آيه اى ميرسيده است روى وسائل آن روز نوشته ميشده است كه چوبه هاى نخله ى خرما بوده و پاره سنگهاى سفيد و حرير و پوست و استخوان شانه ى شتر و گوسفند چنان كه در فصل هفتم تاريخ القرآن زنجانى است : از زيد بن ثابت نقل شده كه من قرآن را جستجو كرده از روى چوبه هاى نخل و تخته سنگها و سينه هاى مردم جمعآورى نمودم و نيز از حضرت امير نقل شده كه فرمود پيغمبر به من وصيّت كرد كه پس از دفن من قرآن را جمع كن و آن حضرت اين كار را انجام داد و نيز از حضرت صادق نقل شده است كه پيغمبر به حضرت امير فرمود يا على قرآن در پشت خوابگاه من در صحيفه و حرير و قرطاسها است آن را جمع كنيد و نگذاريد كه قرآن ضايع شود چنان كه يهود تورات را ضايع نمودند و علىّ عليه السلام خود را به اين كار مشغول داشته قرآن را در پارچه ى زردى جمع فرمود و سر آن را مهر نمود .
از فهرست ابن نديم و تاريخ القرآن زنجانى استفاده مىشود كه مورّخين اسلام اتّفاق دارند كه قرآن در زمان پيغمبر هم در سينه هاى مردم محفوظ بوده و هم نوشته ى آن در نزد اشخاص بوده است ابن نديم در كتاب فهرست نقل كرده است كه اين اشخاص در زمان حيات پيغمبر قرآن را جمع كردند ( 1 ) على عليه السلام ( 2 ) سعد بن عبيد بن نعمان ( 3 ) ابو درداء ( 4 ) معاذ بن جبل ( 5 ) ابو زيد ثابت بن زيد بن نعمان ( 6 ) ابى بن كعب ( 7 )