چهل و شش در كوفه بوده است .
هيجدهم - مجاهد - در معجم الادبا نوشته است : ابو الحجّاج مجاهد بن جبر يا جبير مولاى عبد اللَّه بن سائب يا قيس بن سائب مخزومى از بزرگان تابعين است او هشتاد و سه سال عمر كرد و در سال صد و سه يا چهار وفات نمود . از ابن عبّاس و ابن عمر و جابر و ابو - هريره و ابو سعيد خدرى و ابو ريحانه و ديگران استماع حديث كرده است . قرائت را از ابن عبّاس و عبد اللَّه بن ابى ليلى فراگرفته است و قرآن را حضور علىّ عليه السلام و ابىّ بن كعب خوانده است و اين عدّه از او حديث فراگرفته‌اند : اعمش و ليث بن ابى سليم و حكم و منصور بن نجيح . او گفت سى نوبت قرآن را بر ابن عبّاس عرضه كردم و در سفر با عبد اللَّه عمر بودم كه وقت سوارى ، او ركاب من را ميگرفت و چون سوار مىشدم لباسهايم را صاف مىكرد و هم او نقل كرده است : بچه اى يهودى دامى در جائى كناره از جاده نهاد و دانه اى در آن بريخت گنجشكى به آن نزديكى فرود آمد از آن دام پرسيد : چرا از راه كناره كردى ؟ گفت براى دورى از شرّ مردم پرسيد : چرا ضعيف شده اى ؟ گفت :
عبادت لاغرم كرد . پرسيد اين دانه ها چى است كه در دهان دارى ؟ جواب داد براى فقيرى يا رهگذرى گفت : من رهگذرم و فقير گفت بگير چون جهيد كه دانه بگيرد دام در گردنش افتاد او جير جير كرد و گفت : به خدا كه دگر بار گول رياكاران نخواهم خورد و اين مثل قرآنخوانهاى رياكار است كه در آخر الزّمان زياد هستند ( معجم الادباء ) ج 17 . نوشته است . اين مطالب را از كتاب امالى محمد بن منور سمعانى نقل كردم . ابن سعد در مجلَّد پنجم طبقات نوشته است . گفته‌اند : مجاهد تفسير خود را از جابر نقل كرده است و او را مردى عالم و مورد اعتماد ميدانستند .
15 معنى سبع المثانى و سبع طوال طبرى در مقدّمه ى جلد اوّل : سوره هاى بقره ، آل عمران ، نساء ، مائده انعام ، اعراف ، يونس را سبع طوال با ضمّ طاء ناميده‌اند چون مطوّل و دراز است و