از كتاب ( القراآت ) ابو عبيده نقل كرده است كه عدّه اى از اصحاب پيغمبر را حافظ قرآن معرّفى كرده : از مهاجرين خلفاى اربعه و طلحه و سعد بن ابى وقاص و عبد اللَّه بن مسعود و حذيفه و سالم مولاى حذيفه و ابو هريره و عبد اللَّه عمر و عبد اللَّه عباس و عبد اللَّه عمرو بن عاص كه اين سه نفر را عبادله ميناميدند و عايشه و حفصه و ام سلمه و از انصار عبادة بن صامت - معاذ بن جبل كه ابو حليمه اش ميگفتند و مجمع بن جاريه و فضالة بن عبيد و مسلمه بن مخلد و تصريح كرده كه بعضى از اين عده حفظ قرآن را بعد از پيغمبر تكميل كرده‌اند و نيز نقل كرده‌اند . تميم الدارمى و عقبة بن عامر هم از حفّاظ قرآن بوده‌اند . و نيز زنجانى از كتاب طبقات الصحابه ى ابن سعد از زهرى نقل كرده است كه ام ورقه دختر عبد اللَّه بن حارث قرآن را در زمان پيغمبر جمع كرده بود و پيغمبر به او دستور داده بود كه در خانه ى خود متصدّى امامت جماعت اهل خانه باشد .
4 - قرآن بحضور پيغمبر خوانده ميشد و او تصويب مىفرمود مقدمه تفسير طبرى : علقمه ى نخعى گفت : آن روز كه عبد اللَّه مسعود از كوفه بيرون ميرفت اصحابش دورش جمع شدند او به آنها سفارش كرد در قرائت قرآن نزاع نكنيد كه بخاطر دارم . بحضور پيغمبر در آن نزاع كرديم فرمود قرائت همه ى شما درست است و اگر بدانم كسى از من بهتر ميداند آن را كه خدا به پيغمبرش فرو فرستاد او را مىجستم تا بيابم و بر علم خود بيفزايم . من هفتاد سوره ى قرآن از زبان پيغمبر فرا گرفتم و همه ساله به ماه رمضان قرآن بر حضرتش عرضه ميشد تا سال آخر كه دو نوبت عرضه شد و چون حضرتش از استماع قرائت مردم فارغ ميشد من بحضورش ميخواندم مىفرمود . تو خوب ميخوانى .
زنجانى در تاريخ القرآن از كتاب افكار الابكار آمدى نقل كرده كه قرآنهاى مشهور اصحاب پيغمبر بر آن حضرت عرض شده بود و قرآن عثمان آخرين قرآنى است كه بر پيغمبر عرض شد و هميشه نماز را به آن قرائت ميخواند و از محمّد بن سيرين عالم نامى نقل كرده است . قرائتى كه به پيغمبر در سال وفات آن حضرت عرض شده همان قرائتى است كه امروز قرآن را به آن ميخوانند و از كتاب شرح السنه ى بغوى نقل كرده است زيد بن ثابت در