يكى گفت ( التّابوه ) و ديگرى ( التَّابُوتُ ) خواند و چون زيد بن ثابت كاتب وحى بود قرائت او را مقدّم شمردند .
در نتيجه مسلم است كه قرآن در زمان خود پيغمبر بر قطعات مختلف از سنك سفيد و شانه ى گوسفند و چوب خرما و غيره بتدريج كه نازل ميشد نوشته شد و پس از رحلت آن حضرت ابو بكر بوسيله ى اشخاص مطَّلع از روى قطعات مختلف جمعآورى نمود و روى پوست دبّاغى شده به صورت كتاب درآورده و در زمان عثمان بواسطه ى اختلاف قرائتها آنچه قرآن نوشته اى بود جمع كرد و همه را بوسيله ى اشخاص با خبر و مطمئن منحصر كرد بيك قرائت كه مورد قبول آنها بود و آن را در چند نسخه نوشته به اطراف ممالك اسلامى فرستاد كه تا امروز نتيجه ى آن باقى است .
كتاب اعجاز القرآن مصطفى رافعى بترجمه ى ابن الدّين : مورد اتّفاق است كه چند نفر قرآن كامل نوشتند . علىّ بن ابى طالب ، معاذ بن جبل ، ابىّ بن كعب ، زيد بن ثابت ، عبد اللَّه مسعود . كه ايشان اساس كار بودند براى قرآنهاى مورد اطمينان بعدى كه ابن مسعود و ابىّ بن كعب و زيد بن ثابت بنوبت مصحف خود را بر پيغمبر ص عرضه ميداشتند . ابن مسعود در مكّه و ابىّ بن كعب پس از هجرت در مدينه و زيد بن ثابت پس از آن در سال وفات پيغمبر ص بر آن حضرت عرضه داشت و آن حضرت تا آخر عمر بقرائت زيد قرائت ميفرمود و از اين جهت مسلمانان مصحف زيد را براى خواندن انتخاب نمودند . زيد گويد : هنگامى كه از رونويسى قرآن فارغ شدم آيت ( مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّه عَلَيْه فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَه وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَما بَدَّلُوا تَبْدِيلًا ) را نيافتم آن را بر مهاجرين و انصار عرضه داشتم نزد هيچكدام نيافتم تا آنكه آن را نزد خزيمة بن ثابت يافتم و پيوست ساير آيات نمودم ، دوباره آن را عرضه داشتم دو آيت ( لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ - تا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ) نبود پس از سؤال از مهاجرين و انصار نزد خزيمه نام ديگرى يافتم و اگر سه آيه بود آن را سوره ى مستقلَّى