بياوردند و ميان وى و مونس مظفر از شرط نهادنها آن گذشت كه ياد آن از پيش رفت و كار ميانشان تمامى گرفت وى را به روزى كه تاريخ آن گفته شد سوى خانهء خلافت بردند ، و چون بدان در آمد حصيرى خواست و چهار ركعت نماز كرد و بر تخت شاهى نشست و لقب القاهر بالله گرفت . عبيد الله بن محمد كلواذى را حاضر كرد و او را نايب محمد بن على بن مقله كرد بر وزارت كه به دو داده بود ، ابن مقله غايب بود و به فارس بود .
دستور داد تا به عاملان به نام ابن مقله نامه نويسند . حاجبى را به ابن يلبق داد و چون به سبب زخمها كه داشت حضورش ميسر نبود بدر خرشنى را بر حاجبى نيابت داد .
نگهبانى دو سمت را به احمد بن خاقان داد و چون روز دوشنبه شد ، دو روز رفته از ذى قعده ، قاهر از پى فرزندان المتوكل على الله و ديگر ابناى خليفگان و ابناى ابنايشان فرستاد و آنها را بنزد خويش راه داد و تقربشان داد و دستورشان داد كه بنشستند .
كلواذى از آنها بيعت گرفت . هارون بن عبد العزيز معتمدى از آن پس كه با وى مصافحه كرد و به دو تهنيت گفت و او را دعا گفت خطاب به دو گفت : « اى امير مؤمنان كسان تو ستمى ديدند كه زيانشان زد و در وضعشان اثر كرد ، اكنون تيول يا باز دادن ملكى را نمىخواهند ، وضعشان با مرتب رسيدن مقرريهايشان سامان مىگيرد . » گفت : « دستور مىدهم مقرريهايشان را مرتب بدهند و دربارهء شما بدين بس نمىكنم ، از كار شما خبرها به من مىرسيد كه غمينم مىكرد . » همگان وى را از اين سخن سپاس داشتند . از جملهء آنها ابو عبد الله محمد بن منتصر سخن كرد و همگان وى را دعا گفتند .
قاهر از آغاز كار كه به خلافت نشست چندان سختى و دورنگرى و صرفه جويى و قناعت نمود كه مردم مهابت وى را به دل گرفتند . جامه اى مىخواست كه بپوشد كه آن را از خانه اش بياوردند . به دو گفتند : « چه شود اگر از خزانه جامه ها ، جامه اى براى تو برگيرند ؟ » گفت : « دست به آن نزنيد . »

6970