قبه اى نهاد و از مردم نهان داشت ، خبر زكرى قرمطيان را مشغول داشت ، وى را ببردند و به ولايت خويش بازگشتند و چنان معتقد بودند كه وى غيب مىداند و از آنچه در دلها و خاطرشان هست خبر دارد . پس از آن زكرى سبب هلاك و نابوديشان شد چنان كه ياد آن بيايد به وقتى كه اين رخداد در آن بود .
در اين سال ، ياقوت با پسرش و كسانى از سپاهش كه پيروى او كردند از سمت شرقى مدينة السلام برفت از راه آب كه آهنگ كارهاى خويش داشتند در ولايت فارس على بن يلبق در واسط بود و كار آنجا را عهده داشت . جمعى از غلامانى كه مونس سوى وى فرستاده بود با او بودند چون سيماى منخلى و كانجور و شفيع و تكين خاقانى و ديگران . اين دسته ابن يلبق را وادار كردند كه به مقابلهء ياقوت رود و با وى نبرد كند . خبر به پدرش يلبق رسيد كه بر اين كار به سختى اعتراض كرد و به پسر خويش نوشت و وى را از ارتكاب اين كار بيم داد و دستورش داد كه به نايبان خويش در واسط بگويد كه از ياقوت پيشواز كنند و وى را خدمت كنند و پيش روى او باشند تا از واسط برون شود . به سرداران نيز نوشت كه از پسر وى دربارهء ناخوشايندى اگر آهنگ آن داشت اطاعت نكنند . به ياقوت نيز نوشت و از او خواست كه از سمت غربى عبور كند از بيم فراهمشدن دو سپاه . پس از آن يلبق بنزد پسر خويش رفت و چند روزى به نزد وى ببود تا ياقوت عبور كرد و از واسط برفت .
در شعبان اين سال ، پيادگان در بغداد بشوريدند كه يلبق و ديگر سپاهيان با آنها نبرد كردند و از صبحگاه تا نماز پسين نبرد ميانشان پيوسته بود ، جمعى از سواران زخمى شدند و شمار بسيارى از پيادگان كشته شدند پس از آن دو گروه در كوچه ها و در بندها پراكنده شدند و برفتند .

6950