گفته بود :
« سليمان وزير را كاستى همى فزايد « و شايسته است كه به حقارت باز رود « از ابو خلاط زيانآورتر است « و از ابو الفرج بن حفص كندگفتارتر . » [1] ابو القاسم ، عبيد الله بن محمد كلواذى به وزارت گماشته شد و خلعت گرفت و اين به روز يكشنبه بود ، چهار روز مانده از رجب همين سال .
در شعبان اين سال خبر آمد كه ابو العباس ، احمد پسر كيغلغ ، با اشكرى [2] فرمانرواى ديلم مقابل شده و ديلمان او را هزيمت كرده‌اند و يارانش از وى پراكنده‌اند ، چندان كه بيست كس با وى بمانده‌اند ، ( 139 ديلمان از پى ياران هزيمت شدهء وى رفته‌اند و وارد اصبهان شده‌اند و خانه هاى آنجا را متصرف شده‌اند و در آنجا اقامت گرفته‌اند .
اشكرى با جمعى از ديلمان از پى آنها رسيده و چون ابن كيغلغ آنها را نگريسته به كسانى كه اطراف وى بوده‌اند گفته اشكرى را به من نشان بدهيد كه چون وى را به ابن كيغلغ نموده‌اند به تنهايى آهنگ وى كرده . ديلمى درشت اندام بوده و چون او را ديده كه پيش مىآيد دربارهء وى پرسش كرده كه به دو گفته‌اند اين ابن كيغلغ است ، هر يك از آنها به ديگرى پرداخته ، ديلمى داسى را كه به دست داشته به طرف ابو العباس پسر كيغلغ افكنده كه پوشش وى را دريده و به پاپوش وى رسيده و در عضله و ساقش فرو رفته و آن را به پهلوى زين دوخته ، ابن كيغلغ به دو حمله برده و با شمشير خويش ضربتى به بالاى سرش زده كه از اسب خويش بيفتاده كه سرش را بر گرفته و آن را پيش روى خود فرستاده ، ياران ديلمى پراكنده شده‌اند ، ياران ابن كيغلغ

[1] از سياق گفتار خوب معلوم است كه اين دو كس كه به متون اعلام ره نيافته‌اند در آن روزگار به زيانكارى و كند گفتارى شهرهء شهر بوده‌اند .
[2] متن اشكر ، نسخهء بدل يشكرى .

6948