دينار بر او مانده بود ، پس حيله كرد تا به در سلطان رسيد و به نزد نصر حاجب در - آمد و به دو گفت : « هزار هزار دينار به عهدهء من است هزار هزار دينار و پانصد هزار دينار از من بگيريد و مرا به نزد خويش بداريد و هزار هزار دينارى را كه ابن فرات از من تعهد كرده به پاى او محاسبه كنيد و دست آنها را بر من باز منهيد ، نصر اين را به خليفه خبر داد كه آن را تأييد كرد و گفت : « مال بيشترى مىدهد و مردى در حبس ما مىماند كه بيت المال سلطان است . » در اين باب گفتگو كردند ، محسن به مفلح خادم گفت : همه كار من تباه - مىشود ، بايد او را به من بدهند . » مفلح همچنان به مقتدر و بانو اصرار كرد تا از صواب بگشتند و حامد را به ابن فرات دادند كه سيلى مىخورد و تازيانه مىخورد و همين كه محسن مىنوشيد او را مىبرد و پوست ميمونى به دو مىپوشانيد كه دم داشت و يكى را مىگفت كه او را برقصاند و سيلى بزند و در اين حال مىنوشيد . دربارهء حامد كارهاى زشتى كرد كه كار مردمان نيست و مرد ديندار و خردمند آن را روا نمىدارد .
از مال وى چندان چيزى به سلطان نرسيد و آنچه داده بود تلف شد ، وى را به واسط فرستادند و به بزوفرى دادند كه عامل بود كه او را كشت و جثه اش را به نزد مردم واسط برد و به كسى داد كه به گورش كند ، مردم فراهم آمدند و چند روز پياپى بر او و بر گورش درود گفتند .
ابن فرات به سلطان گفت كه على بن عيسى خاين است و متمايل به قرمطى است و مالى از او مطالبه كرد كه قسمتى از آن را درآورد ، سپس او را به يمن تبعيد كرد و يكى از ياران خويش را بر او گماشت و به دو دستور داد ( 99 براى كشتن على حيله كند ، اما خداى دست وى را از اين كار بداشت ، به سبب يكى از ياران شفيع لؤلؤى متصدى بريد كه وى را بمراقبت على گماشته بود . وقتى على از مكه برون شد ياران ابن - يعفر وى را بديدند و ميان وى و مأموران گماشته بر او ، حايل شدند و خواستند كسى را كه بر على گماشته شده بود بكشند از آن رو كه در مكه وى را خوابانيده بود كه

6897