وى فرستاده بود ، ابن فرات وصول مال را اقرار كرد و مواردى را براى خرج آن ياد كرد كه بعضى از آن پذيرفته شد و باقى را بر او نهادند . حسين بن احمد به كارهاى مصر باز فرستاده شد - برادرش نيز به شام فرستاده شد - كه شش روز مانده از ذى - قعده سوى آن رفت . دستخط خليفه درآمد كه همه آنچه از حسين بن احمد و - برادرزاده اش محمد بن على بن احمد مطالبه كرده بودند الغا شده بود و مىبايد همه را به دويست هزار درم بس كنند .
به روز ترويهء سال سيصد و ششم ، خبر آمد كه احمد بن قدام خواهرزادهء سبكرى كه يكى از سرداران كثير بن احمد امير سيستان بود ، بر او تاخته و او را كشته و بر ولايت مسلط شده و به سلطان نامه نوشته كه ولايت را به دو دهد ، به مقاطعه . ابو يزيد - خالد بن محمد كه پيش از اين از كشته شدن وى ياد كرديم اين كثير را به حاجبى داشته بود .
در اين سال ، گروهى از هاشميان كه مقرريهايشان تأخير شده بود به على بن عيسى تاختند به وقتى كه از نزد حامد بن عباس درآمده بود ، به دو دشنام گفتند و او را به زنا منسوب داشتند و روپوشش را دريدند و پياده اش كردند . سرداران ، على را از دست هاشميان رها كردند كه با آنها نيز به نبرد پرداختند و سرداران آنها را به سختى زدند .
خبر به مقتدر رسيد كه دستورهاى سخت دربارهء هاشميان داد و اينكه به بصره تبعيد شوند ، دربند . بعضى از آنها را تازيانه زدند . سپس در يك كشتى سرپوشيده ببردند .
دستور داد كه آنها را در زندان بدارند . وقتى به بصره رسيدند ، سبك طولونى امير بصره آنها را در بند بر خران نشانيد و وارد خانه اى كرد كه پهلوى زندان بود با آنها سخنان خوش گفت و وعدهء خوب داد و مالهايى بر آنها بخش كرد ، اما اين را نهان داشت . پس از آن نامه آمد كه رهاشان كند ، سبك طولونى با آنها نكويى كرد و احضارشان كرد و بيشتر حرمتشان كرد و غذايى براىشان ساخت . آنگاه چيزشان داد و زورقهايى براى آنها كرايه شد . اقامتشان در بصره ده روز بود . حامد و ام موسى و

6853