در اين سال كار حسين بن حمدان در نواحى موصل بالا گرفت و سلطان ، ابو مسلم ، رايق كبير ، را سوى او فرستاد كه از همه غلامان معتضدى كهنسالتر بود و و الا - مقامتر ، و عفت و دين و خرد داشت . وى برفت ، سران سرداران و غلامان نيز با وى بودند ، با حسين بن حمدان نبرد كرد ، وى با پانزده هزار كس بود ، رايق جمعى از سرداران ابن حمدان را بكشت از آن جمله حسن بن محمد ترك كه يكه سوارى دلير و جنگ آور بود و ابو شيخ داماد پسر ابو مشعر ارمنى .
حسين بن حمدان جمعى را به نزد رايق فرستاد و خواست كه براى وى امان بگيرد ، مىخواست با اين كار وى را از نبرد خويش باز دارد . آنگاه حسين راه بالا گرفت ، كردان و بدويان نيز با وى بودند باده عمارى كه حرمتهاى وى در آن بودند .
و چنان بود كه مونس خادم از غزا باز آمده بود و به آمد رفته بود كه سرداران و غلامان را از پى حسين فرستاد كه به دو رسيدند به وقتى كه ياران و بنه هاى خويش را از رودى عبور داده بود و بخويشتن با پنجاه سوار ايستاده بود و آهنگ عبور داشت ، عماريها نيز با وى بود ، با آنها در آويخت كه عاقبت اسيرش كردند و عيالش تسليم شدند ، پسرش ابو الصقر نيز اسير شد . وقتى كردان اين را بديدند به اردوگاه تاختند و آن را غارت كردند . پسر حمدان ، حمزه و برادرزاده اش ابو الغطريف گريختند ، مالى همراه داشتند ، عامل آمد اين را دريافت . عامل سيما غلام نصر حاجب بود و مالى را كه همراهشان بود بگرفت و آنها را بداشت ، پس از آن گفته شد كه ابو الغطريف در محبس بمرد و سرش را برگرفتند .
دستگيرى حسين بن حمدان به روز پنجشنبه نيمهء شعبان بود . پس از آن مونس به آهنگ بغداد حركت كرد . حسين بن حمدان و برادرانش كه همانند وى بودند با بيشتر كسانش همراه مونس بودند . حسين را بر شترى نهادند ، به حالت آويخته ( 56 بردارى كه زير آن كرسىاى بود ، يكى دار را مىچرخانيد و حسين از جاى خويش به راست و چپ مىگشت يك روپوش ديباى گشاد بر او بود كه مردى را كه دار را

6833