سخن از رخدادها كه به سال سيصد و دوازدهم بود از اخبار بنى عباس در اين سال در آغاز محرم خبر به نزد خليفه رسيد ، به بغداد ، كه جنابى و قرمطيان راه حج گزاران را بريده‌اند و كشتار كرده‌اند و اسير گرفته‌اند و عامهء مردم و خاندان سلطان و ديگران تلف شده‌اند و اينكه عبد الله بن حمدان كار راه را عهده كرده و مردم با كاروان اول رفته‌اند و در آغاز مسير سالم بوده‌اند و چون به فيد رسيده‌اند خبر قرمطيان به آنها رسيده كه توقف كرده‌اند و نامهء ابو الهيجاء به نزار محمد بن خراسانى رسيده كه در كاروان اول بوده كه آنجا درنگ كند تا فراهم شوند . نزار درنگ كرده و كاروانهاى شاريان وزيريان و خوارزميان پياپى رسيده و چون همگان در هبير فراهم آمده‌اند جنابى و ياران قرمطى وى به آنها رسيده‌اند و بيشترشان را كشته‌اند ، خبر به ديگر كاروانها رسيده كه در فيد فراهم بوده‌اند و دربارهء بازگشت به وادى القرى مشورت كرده‌اند كه در اين باب هم سخن نشده‌اند .
سپس عازم شده‌اند و روان شده‌اند اما جنابى راه آنها را بريده و ابو الهيجاء سردار ، اسير شده و نزار گريخته اما زخمها داشته كه او را از پاى در آورده . پسرى از آن حسين بن حمدان اسير شده با احمد بن بدر عمو ، و احمد بن محمد بن كشمرد و پسرش . مازج خادم برندهء محمل اسير شده با فلفل غلام . نحرير ، غلام بانو ، نيز كه سالار كاروان بوده اسير شده . بدر و مقبل ، هردوان غلام طايى كه سواران به نام بودند و سالار و مدافع كاروانها مىشدند و حرمت و شهرتى داشتند كشته شده‌اند خزرى و پسرش نيز كه هر دو سردار بودند ، اسير شده‌اند . قرمطيان محمل را گرفته‌اند با همه جواهر و تحفه ها كه از آن سلطان بوده . از اموال مردم نيز چندان گرفته‌اند بيرون از شمار . كسانى كه جان برده بودند به مردم گفتند كه نزديك هزار هزار دينار طلا و

6904