آنگاه سال سيصد و هفتم درآمد .
سخن از رخدادها كه به سال سيصد و هفتم بود از اخبار بنى عباس در اين سال ، عبد الله بن حمدان سوى مونس خادم فرستاده شد كه در كار نبرد يوسف بن ابى الساج با وى كمك كند كه در اردبيل با وى نبرد كرد و ابن ابى الساج هزيمت شد و اسير شد و وى را انگشتنما وارد بغداد كردند . روپوش ديبايى كه عمرو بن ليث صفار پوشيده بود به تن وى بود ، كلاهى دراز به سر داشت كه زنگوله ها بر آن بود . بر بختىاى سوار بود و از در خراسان واردش كردند . مردم رفتارى را كه با وى شده بود ناخوش داشتند كه با كسانى كه اسير كرده بود يا به آنها دست يافته بود كار نكوهيده اى نكرده بود .
مونس اسب گرفت و جامه پوشيد ، سران اصحابش نيز خلعت گرفتند . مقتدر بر ابن ابى الساج كس گماشت و او را در خانهء خلافت بداشت و دستور داد در خوردن و نوشيدن وى گشايش آرند .
سبك غلام ابن ابى الساج به وقت نبرد گريخته بود . وى همه كاره و مدبر سپاه اين بن ابى الساج بوده بود ، بيشتر مردان ابن ابى الساج نيز با وى گريخته بودند . مونس به يوسف گفت به سبك بنويس كه بنزد تو آيد كه اين ، خليفه را نسبت به تو نرم مىكند . ابن ابى الساج چنان كرد و به سبك نوشت ، پاسخ داد كه چنين نمىكنم تا بدانم با تو چه مىكنند و احسانشان دربارهء تو چگونه است ، آن وقت به اطاعت خواهم آمد .
ابن ابى الساج در آن وقت كه به زندان بود اشعارى گفت كه از جمله اينست :
« چون ابن حجر خردمند « كه مردى كارآزموده بود « مىگويم :

6855