بزرگ و عالم به حرام و حلال و يكى از شش نفرى بود كه در زمان پيامبر صلَّى الله عليه و آله به جمع قرآن پرداخت . در سنين جوانى اسلام آورد و پيامبر بين او و جعفر بن أبى طالب عقد اخوت بست . در عقبه از جملهء هفت نفر از انصار بود . در بدر ، احد ، خندق و جز اينها حضور داشت . پيامبر بعد از غزوهء تبوك او را به عنوان قاضى و راهنماى مردم يمن قرار داد و تا زمان رحلت پيامبر اكرم در يمن اقامت داشت و در عهد خلافت ابو بكر به مدينه بازگشت . معاذ در زمان خلافت عمر نيز مورد توجه او بود . ( الاعلام ، 7 / 258 به نقل از الاصابه ذيل 8039 ، اسد الغابة ، 4 / 376 ، حلية الاولياء ، 1 / 228 ، غاية النهايه ، 2 / 301 ، صفة الصفوة ، 1 / 195 ) سلمان فارسى ( 35 ه ) . در مورد نام قبل از اسلام او اختلاف است . او بعد از اسلام آوردن به سلمان المحمدي و سلمان ابن الاسلام ملقّب گشت . سلمان از معمّرين صحابه بود و بنا بر قولى 250 سال عمر كرده است . او سالها در رقيّت چندين نفر بود تا اين كه به دست پيامبر خريدارى و آزاد شد و اسلام آورد . در باره اسلام سلمان اقوال مختلف است . او علاوه بر مشاهد ديگر در غزوهء خندق حضور داشت و به تدبير او خندق حفر شد . او از جمله كسانى بود كه از تصميم سقيفه ناخشنود بود . سلمان به خاندان پيامبر و على عليه السّلام ارادت فوق العاده داشت . پيامبر بين او و ابو درداء پيمان برادرى بست .
سلمان آگاه به علم شريعت و غير آن بود . پيامبر صلَّى الله عليه و آله در بارهء او چنين فرموده است : سلمان منا اهل البيت . سلمان از سوى عمر به إمارت مدائن برگزيده شد و تا پايان عمرش در آنجا اقامت داشت . او حتى در دوران إمارت زندگى بسيار ساده اى داشت .
ابن بابويه قمى در بارهء او كتابى به نام « اخبار سلمان و زهده و فضائله » دارد . ( الإعلام ، 3 / 112 ، طبقات ابن سعد ، 4 / 53 - 67 ، تهذيب ابن عساكر ، 6 / 188 ، الاصابه ، ذيل 3350 ، حلية الأولياء ، 1 / 185 ، صفوة الصفوة ، 1 / 210 ، اعيان الشيعه ، 7 / 280 - 283 ) ابو ذرّ غفارى ( 32 ه ) . جندب بن جنادة بن سفيان بن عبيد از بنى غفار از بزرگان صحابه و متقدمين آورندگان اسلام و در صداقت ضرب المثل بود . بعد از وفات رسول خدا به شام هجرت كرد و تا زمان خلافت عثمان در آنجا اقامت داشت . او فقرا را به مشاركتشان در اموال اغنيا ترغيب مىكرد ، و اين كار ، ثروتمندان را نگران مىساخت معاويه ، كه در آن زمان والى شام بود ، مشكل را با عثمان مطرح كرد و عثمان او را به مدينه خواست ولى او همواره به نكوهش ثروتمندان به خاطر منع مالشان از نيازمندان ادامه مىداد تا اين كه عثمان او را به ربذه ، از نواحى مدينه ، تبعيد كرد و تا پايان عمرش

59