روضات الجنات ، 169 ) محقق حلَّى ( 676 ه ) .
نجم الدين ، جعفر بن الحسن حلَّى از بزرگان فقهاى شيعه و صاحب آثار مهم در فقه است . از آن جمله مىتوان به شرائع الاسلام ، مختصر النافع ، شرح نكت النهاية در فقه و معارج الاصول در اصول اشاره كرد . وى علاوه بر تدوين و تأليف آثار ماندگار ، شاگردان برجسته اى را نيز تربيت كرده است . كه نام برخى عبارتند از : علَّامه حلَّى ( پسر خواهرش ) ، شيخ رضى الدين على بن يوسف ، ابن داود حلَّى ، سيد عبد الكريم بن احمد بن طاوس ، حسن بن ابى طالب يوسفى آبى ، شيخ صفى الدين عبد العزيز حلَّى ، شرف الدين ابو القاسم و شيخ شمس الدين محفوظ بن وشاح .
لقب محقق : وى به دليل جامعيت فضايل علمى و عملى و تحقيقات عاليهء فقهى براى اولين بار در بين فقهاى شيعه به اين لقب ملقب شد ، به طورى كه اگر بدون قيد به كار رود تنها به ايشان انصراف دارد . اساتيد محقق عبارتند از جد و والد محقق سيد ابن زهره ، سيد فخار بن معد موسوى .
از جمله آثار مترجم عبارت است از : استحباب التياسر لأهل العراق ، مختصر المراسم ، نهج الوصول إلى علم الاصول ، المسلك فى اصول الدين ، المعتبر ( شرح المختصر ) . محقق در سال 676 در شهر حلَّه از دنيا رفت و در همان جا دفن شد . ( ريحانة الادب ، 3 / 482 ، الاعلام ، 2 / 123 ، أمل الآمل ، 36 ، روضات الجنات ، 1 / 146 ، الذريعة ، 2 / 186 ، فهرس الدار ، 1 / 570 ، مستدرك الوسائل ( سنگى ) ، 473 ، هدية الاحباب ، 233 ) حسن بن أبى طالب آبى ( بعد از 672 ه ) . وى از شاگردان محقق اول و صاحب كتاب كشف الرموز در شرح مختصر نافع است . او با استاد خود مباحثاتى داشته و زياده بر چهار زن را مطلقا حرام مىدانست اگر چه به صورت متعه باشد و نيز معتقد بود اگر كسى نماز قضا در ذمه داشته باشد مادامى كه آن را به جاى نياورد نمىتواند نماز ادا بخواند .
( ريحانة الادب ، 1 / 14 ، هدية الاحباب ، 96 ، أمل الآمل ، 1 / 267 ) علامّه حلَّى ( 726 ه ) .
ابو منصور ، جمال الدين الدين حسن بن يوسف بن على بن مطهّر حلَّى از علما و فقهاى بزرگ شيعه است . وى در علوم مختلف نزد علماى عصر خويش تتلمذ كرده است . از آن جمله : محقق حلَّى ، خواجه نصير الدين طوسى ، شيخ سديد الدين يوسف بن مطهر حلَّى ( پدرش ) ، شيخ كمال الدين ميثم بحرانى ، شيخ نجم الدين على بن عمر كاتب قزوينى شافعى و شيخ شمس الدين محمد بن محمد كيشى و سيد على بن

230