ولايتدارى خراسان داده‌اند و اين محرك مازيار شد كه از فرستادن خراج براى عبد الله ابن طاهر خوددارى كند . عبد الله بن طاهر دربارهء مازيار نامه هاى مكرر سوى معتصم فرستاد ، چندان كه معتصم را از او بد دل كرد و نسبت به وى خشمگين كرد .
و اين مازيار را بر آن داشت كه بپاخاست و مخالفت آورد و خراج نداد و جبال طبرستان و اطراف آن را گرفت و اين از جمله چيزها بود كه افشين را خرسند مىكرد و به كار ولايتدارى اميد مىداد .
معتصم به عبد الله بن طاهر نوشت و دستور مىداد كه با مازيار نبرد كند . افشين نيز به مازيار نوشت و دستور مىداد كه با عبد الله بن طاهر نبرد كند و به دو خبر مىداد كه به نزد معتصم دربارهء وى چنان كه دلخواه اوست عمل مىكند . مازيار نيز به افشين نامه مىنوشت و او ترديد نداشت كه مازيار با عبد الله بن طاهر مقابله مىكند و با او مقاومت مىكند چندان كه معتصم را نيازمند كند كه او را و غير او را سوى مازيار فرستد .
از محمد بن حفص ثقفى طبرى [1] آورده‌اند كه گويد : وقتى مازيار مصمم مخالفت شد ، مردم را به بيعت خواند كه نا به دلخواه با وى بيعت كردند و از آنها گروگانها گرفت و در برج اسپهبد بداشت ، كشاورزان املاك را بگفت تا بر ضد صاحبان املاك به پا خيزند و اموالشان را به غارت برند .
و چنان بود كه مازيار به بابك نامه مىنوشته بود و او را ترغيب مىكرده بود

[1] نظير اين نسبت مزدوج و مضاعف در اين كتاب و در همهء متون مربوط به تاريخ دوران اسلام به خصوص پس از صدر اول فراوان هست كه معلوم مىدارد يكى عرب نژاد با حفظ عنوان نسب قبايلى از اقامت در يكى از ولايات ايران عنوان آن ولايت را نيز مىگرفته و اين كليد فهم بسيارى مسايل ظاهرا آشفته است زيرا بيشتر تصادمها و تضادها و نبردها كه در ولايتهاى ظاهرا تابع بغداد رخ مىداده ، نه از عمل مردم بومى و محلى ، بلكه نتيجهء مواريث قبايلى عربان مقيم بوده است . ( م )

5891