كسان به يك حركت مىتاختند و به هم مىخوردند تا به بابك رسيدند كه نشسته بود و فرصت جا به جا شدن و بر نشستن نيافت تا وقتى كه سپاه و كسان به دو رسيدند و جنگ درگير شد ، از پيادگان بابك هيچكس جان به در نبرد ، وى با تنى چند بگريخت و وارد موقان شد و يارانش از او پراكنده شدند . افشين در آنجا بماند و شب را به سر برد ، سپس سوى اردوگاه خويش در برزند بازگشت .
بابك چند روزى در موقان بماند ، آنگاه كس سوى « بذ » فرستاد كه شبانگاه سپاهى بيامد كه پيادگان بودند ، با آنها از موقان حركت كرد تا وارد بذ شد . افشين همچنان در برزند اردو زده بود ، يكى از روزها كاروانى كه از خش سوى برزند مىرفت بر بابك گذشت . يكى از جانب ابو سعيد به نام صالح آب كش [1] همراه كاروان بود .
اسپهبد بابك به طرف وى رفت و كاروان را بگرفت و كاروانيان را بكشت و هر كه را با صالح بود نيز بكشت ، صالح بى پاپوش با كسانى جان برد ، همه كاروانيان كشته شدند و كالايشان به غارت رفت ، به سبب اين كاروان كه از آب كش گرفته شده بود ، در اردوگاه افشين قحط افتاد از آن رو كه كاروان آذوقه مىبرده بود . افشين به فرمانرواى مراغه نوشت و دستور داد كه آذوقه حمل كند و شتاب كند كه كسان به قحطى و گرسنگى افتاده‌اند .
فرماندار مراغه كاروانى بزرگ سوى وى فرستاد كه آذوقه بار داشت و نزديك هزار گاو در آن بود به جز خران و اسبان و غيره ، سپاهى نيز با كاروان بود كه آن را بدرقه مىكرد . سوى آنها نيز يك دسته از سپاه بابك آمد كه سالارشان طرخان بود يا آذين كه كاروان را با هر چه در آن بود تا آخر به غارت دادند . مردم به مضيقه اى سخت دچار شدند . افشين به فرمانرواى سيروان نوشت كه خوردنى سوى وى حمل كند و او خوردنى بسيار سوى افشين حمل كرد و در آن سال به فرياد كسان رسيد بغا نيز با مال و مردان به نزد وى رسيد .
در اين سال معتصم سوى قاطول رفت و اين در ذى قعده بود .

[1] كلمهء متن .

5810