كه اقامت داشته بود بماند و منتظر مراسم حج بود . اما كسانى كه وعده كرده بودند به نزد وى نرفتند و چون اين را بديد و موسم به سر رفت از جلودى و رجاء پسر عموى فضل ابن سهل امان خواست . رجاء از جانب مامون و فضل بن سهل تعهد كرد كه مايهء زحمت وى نشوند و امانش را رعايت كنند كه اين را پذيرفت و بدان رضا داد و بموجب آن وارد مكه شد .
هشت روز از آن پس كه آخرين كس از حج گزاران برفت ، به روز شنبه ده روز مانده از ذى حجه ، عيسى بن يزيد جلودى و رجاء بن ابى ضحاك عموزادهء فضل بن سهل بگفتند تا منبر را ما بين ركن و مقام نهادند ، همانجا كه با محمد بن جعفر بيعت كرده بودند ، همه مردم را از قرشيان و ديگران فراهم آورده بودند ، جلودى به سر منبر رفت محمد بن جعفر يك پله پايينتر از وى ايستاد كه خويشتن را خلع كند ، قبايى سياه داشت با كلاه سياه - شمشير نداشت - محمد بايستاد و گفت : « اى مردمان هر كه مرا مىشناسد مىشناسد و هر كه نمىشناسد ، من محمد بن جعفرم . بندهء خدا عبد الله امير مؤمنان را به گردن من بيعتى بود دربارهء شنوايى . و اطاعت از روى رغبت نه كراهت من يكى از شاهدانى بودم كه در كعبه دربارهء دو شرطنامه كه هارون الرشيد براى دو پسر خويش محمد مخلوع و عبد الله مامون نهاده بود شهادت دادم ، بدانيد كه فتنه اى آمد و همهء اين سرزمين را گرفت ، ما را و ديگران را . به من خبر رسيده بود كه بندهء خدا عبد الله مامون ، امير مؤمنان ، درگذشته و اين انگيزهء من شد كه با من به امارت مؤمنان بيعت كردند و پذيرفتن آن را روا دانستم كه دربارهء بيعت بندهء خدا عبد الله امام مامون پيمانها و قسمها به گردن داشتم . پس شما با من بيعت كرديد ، يا هر كدامتان كرديد . بدانيد كه خبر يافته‌ام و به نزد من به صحت پيوسته كه وى زنده و سالم است ، بدانيد كه از اينكه شما را به بيعت خوانده‌ام از خدا آمرزش مىخواهم ، خويشتن را از بيعتى كه با من كرده‌ايد خلع مىكنم ، چنان كه اين انگشترم را از انگشتم بيرون مىكنم همانند يكى از مسلمانان شده‌ام كه بيعتى از من به گردن آنها نيست و خويشتن را از آن بيرون كرده‌ام . خداى حق را به خليفه ،

5643