بماندند تا وقتى كه زهير به دهكدهء شاهى رسيد برون شدند و بماندند تا وقتى كه زهير به پل رسيد و سوى آنها آمد و شبانگاه سه شنبه در صغب جاى گرفت و روز بعد با آنها نبرد كرد كه هزيمتش كردند و اردوگاهش را به غارت دادند و همه مال و سلاح و اسب و ديگر چيزها را كه با وى بود بگرفتند ، به روز چهارشنبه .
فرداى روزى كه نبرد ميان مردم كوفه و زهير بن مسيب رخ داده بود ، يعنى روز پنجشنبه يك روز رفته از رجب سال صد و نود و نهم ، محمد بن ابراهيم بن طباطبا ، ناگهان درگذشت گفتند كه ابو السرايا وى را مسموم كرده بود و سبب آن چنان كه گفته‌اند آن بود كه وقتى ابن طباطبا همهء مال و سلاح و اسب و چيزهاى ديگر را كه در اردوگاه زهير بود به تصرف آورد ، آن را از ابو السرايا ممنوع داشت . كسان مطيع ابن طباطبا بودند و ابو السرايا بدانست كه با وجودى وى كارى به دست او نخواهد بود و مسمومش كرد و چون ابن طباطبا درگذشت ابو السرايا نوجوان امردى را به جاى وى نهاد به نام محمد بن محمد طالبى .
و چنان بود كه ابو السرايا كارها را روان مىكرد و هر كه را مىخواست مىگماشت و هر كه را ميل داشت معزول مىكرد و همه كارها به دست وى بود .
زهير همانروز كه هزيمت شد سوى قصر ابن هبيره بازگشت و آنجا بماند . و چنان بود كه وقتى زهير سوى كوفه روان شد حسن بن سهل ، عبد وس بن محمد مروزى را سوى نيل فرستاده بود . پس از آنكه زهير هزيمت شد عبد وس به دستور حسن ابن سهل به آهنگ كوفه برون شد تا وى و يارانش به جامع رسيدند ، زهير همچنان مقيم قصر بود ، ابو السرايا سوى عبدوس رفت و در جامع با وى نبرد كرد ، به روز يكشنبه سيزده روز مانده از رجب ، و او را بكشت و هارون بن محمد را اسير كرد و اردوگاه وى را به غارت داد .
چنان كه گويند عبد وس با چهار هزار سوار بود كه يكى از آنها از ميانه نجست ، يا كشته شدند يا اسير . از آن پس طالبيان در ولايتها پراكنده شدند و ابو السرايا در كوفه درم سكه زد و بر آن نقش كرد كه : * ( إِنَّ الله يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ في سَبِيلِه صَفًّا ) *

5630