گويد : حاتم بن صقر و هرش و افريقاييان بر پيكار طاهر ثبات كردند و او از پشت حصار مقابل شهر مقابل قصر زبيده و قصر الخلد منجنيقها نهاد و سنگ انداخت .
گويد : محمد با مادر و فرزندان خويش به شهر ابو جعفر رفت ، بيشتر سپاهيان و خواجگان و كنيزانش در كوچه و راهها پراكنده شدند و هيچكس از آنها سر كس نداشت . غوغاييان و سفلگان نيز پراكنده شدند .
عمرو وراق در اين باب شعرى گفت به اين مضمون :
« اى پاكيزه نژاد كه « همانند وى به وجود نيامده « اى سرور پسر سرور « پسر سرور ، پسر سرور « برهنگان محمد به كارهاى نخستين خويش « باز رفتند و دزد و تازيانه دار و ميمون باز شدند « و پوشش ربايى كه سوى زنى عيار « با پوشش زبايى پناه مىبرد « يا بنداى كه زندانها را نقب زده بود « و بى بند شده بود « و سرور نمايى كه به غارت سرورى يافته بود « و سرور نبود « به قدرت تو زبون شدند « و از پس طغيان دراز « آرام گرفتند . » على بن يزيد گويد : روزى من و جمعى به نزد عمرو وراق بوديم ، يكى به نزد ما

5559