را سيامك نام كرد ، و او پدر ملوكان بوده است . چون او را پيش گيومرت آوردند بغايت خوش آمدش و مادرش را گفت : اين را گرامى دار كه اندر وى نيكويى و بزرگى است ، و در آن خانه او را پرورانى خروسى سپيد با ماكيان بدار تا ديوان گزند نتوانند كردن . مادرش شاد گشت و همچنان كرد .
و در عجم اندر ايدون گويند كه ديوان آگاه شدند كه او پدر همه پادشاهان خواهد بودن ، تدبير هلاك او كردند . مارى بزرگ بياوردند و در خانه‌اى كه سيامك اندر بود در افگندند . آن خروس سپيد چون آن مار را بديد ، بر عادت خويش چنان كه كسى بيگانه‌اى بيند و بياشوبد ، بانگ همى كرد . مادر غلام آگاه شد گفت : اين بىوقت بانگ كردن چه شايد بود به شب اندر ؟ چراغ خواست و بنگريد . مارى ديد سهمگن ، و آن مرغ از مار برميد ، و آن مار را بكشتند ، و گيومرت آگاه شد و با ايشان خصومت كرد كه چرا همه شب چراغ به بالين او نداريد ؟ و بايد كه پيوسته بر بالين او چراغ باشد زيرا كه فرزند كه بزايد ، هر چند روشنايى بيش بيند زيركتر باشد ، و چون به تاريكى دارند ابله و بىخرد باشد و يافه گوى آيد ، و اين در تدبير اطفال گفته‌اند و اين از گيومرت به سنت گرفته‌اند .
و او را بر اين گونه بزرگ كردند ، مردى آمد به ديدار و شكوه و بر هنر همچون گيومرت ، و مدام نزديك گيومرت بودى ، و هر چه كهتران را ياد بايد داشتن در همه احوال راغب بودى . روزى پيش گيومرت نشسته بود ، چون بيرون رفت گيومرت گفت : مرا آرزو است كه اين فرزند را زنى دهم در خور وى نيكو روى و با خرد .
طلب كردند تا در خور او زنى يابند كه از او ملكان زايد . بنگريستند ، گفتند : در خور او ميشى است دختر فراهل نبيرهء شاه . گيومرت خود برخاست و به خانهء فراهل شد و آن دختر او را بديد و با او سخن گفت . با هوش و خرد يافتش . بفرمود تا او را به سيامك دادند ، و از ايشان فرزندى آمد كه از او نيكوتر اندر زمانهء او نبود . او را اوشهنگ نام كردند . پس هنوز او كودك بود كه سيامك از جايى همى آمد . در راه ديوان و پريان بر او كمين كردند . او با ايشان حرب كرد و همه را هزيمت كرد و او خسته به خانه باز آمد و نالان شد .

85