كس مر ايشان را قهر نتواند كردن و ملك خود از ايشان است .
موبدان موبد گفت : من اين كار را هيچ حيلت ندانم مگر اين ملك را باز كنيم و ملكى ديگر بنشانيم تا اين مردمان را قهر كند . گفتند : تدبير جز اين نيست . سوى قباد آمدند و تاج از سرش برداشتند و او را از تخت ملك فرود آوردند و به زندان باز داشتند ، و سرهنگى را بر وى موكّل كردند با خيل خويش تا او را نگاه دارند . و برادرى بود قباد را نام وى جاماسب ، او را به ملك بنشاندند و تاج بر سر وى نهادند ، و مزدك را بگرفتند و خواستند كه بكشند . پس متابعان مزدك گرد آمدند و او را باز ستدند ، و سپاه گفتند : تا ما قباد را نكشيم اين بهتر نشود .
و قباد را خواهرى بود كه اندر پادشاهى عجم از وى نيكوروىتر نبود ، و قباد را از وى فرزندى آمده بود . اين خواهر آگاه شد . به زندان رفت تا وى را ببيند . موكّل زندان اين خواهر قباد را به دل خوش آمد ، او را گفت : اگر خويشتن به من دهى تا من با تو گرد آيم من قباد را به تو نمايم . اين خواهر او را وعده كرد كه خويشتن به تو دهم . پس او را بسوى قباد راه داد . خواهر قباد مر قباد را بگفت كه مردمان قصد كشتن تو كردند . قباد گفت : من چه حيلت كنم ؟ خواهر گفت : من بدان آمدم تا ترا حيلت كنم . آن خواهر آن شب بر قباد ببود ، و كس فرستاد تا او را بساط آوردند و جامه هاى شب ، و از موكّل دستورى خواست كه من امشب ايدر باشم . موكّل پنداشت كه وى از جهت وعده او را همى گويد . او را دستورى داد و جامه هاى و بساط بياوردند و قباد بخفت .
چون از شب لختى بگذشت ، موكّل اين زن را كس فرستاد و بيرون خواندش . زن گفت : من هم بر آن وعده‌ام كه ترا گفتم و ليكن حايض شدم و امشب پاك شوم و فردا شب با تو بباشم . و عجم دست فرا زنان حايض نكردندى . موكّل او را بدين سخن استوار داشت و يك زمان حديث كردند . پس آن دختر با قباد بخفت . چون روز آمد ، آن دختر قباد را به ميان جامه اندر نوشت و غلامى قوى را بداد تا همچنان بر سر نهاد و گفت : بيرون شو و به خانه بر ، و خود از پس وى بيرون آمد . موكّل گفت : اين چيست بر سر اين غلام ؟ گفت : اين جامهء شب است كه من دوش بران خفتم ، قباد

677