كرد ، خواستم كه پيش از آنكه هلاك شود من او را ببينم .
پس چون ديگر روز ببود ، فيروز سپاه بر نشاند و صف راست كرد ، و خشنواز همچنين كرد ، و سپاه روياروى آمدند . و خشنواز آن صلح نامه كه فيروز نوشته بود و بر خويشتن گواه گرفته ، بر سر نيزه كرد و به ميان دو صف اندر آمد و بانگ كرد كه يا مردمان عجم ! بترسيد از خداى آسمان و زمين كه او را بر خويشتن گواه كرديد بدين نامه ، و بدين نامه اندر نبشته است ، و نسخت آن صلحنامه [ بر خواند ] تا همه بشنيدند ، و گفت : من جان به دو بخشيدم و جانهاى آن هزار تن كه با وى از آن بيابان برآمده بودند ، و ايشان را و خداى را بر اين گواه كردم و سوگندان خورد و امروز غدر كرد و سوگند را به دروغ كرد . خداى تعالى بىشك هلاك كندش بر دست من اندر اين حرب كه هرگز هيچ ملك به قديم اندر عهد نشكست و غدر نكرد كه نه هلاك شد ! هر كه از شما از خداى بترسيد از لشكر اين مرد جدا شويد ، و ايشان را زينهار دادم ، و هر كه نشود و حرب كند ، پس از حرب خداى او را به دست من گرفتار كند ، او را بنزديك من هيچ آب نيست و خون وى حلال است . از لشكر عجم نيمى بازگشت .
فيروز چون ديد كه لشكر بازگشت ، هم بر جاى فرود آمد با آن سپاه كه هواى او خواستند . خشنواز چون بديد كه فيروز بر جاى فرود آمد و شب اندر آمد ، سپاه را برگرفت و از كنده بگذشت بدان راه باريك كه خويشتن و سپاه را نهاده بود ، و از كنده دور شد مقدار يك فرسنگ و آنجا فرود آمد . فيروز خشنواز را نديد ، پنداشت كه به هزيمت شد . خود بر نشست و از سپاه نينديشيد [ a 121 ] و با خاصگان خويش برفت و از پس خشنواز بشد . چون به كندهء پوشيده برسيد ندانست . خويشتن بر افگند . آن چوبها باريك بود بشكست و فرو شد و فيروز با خلقى بسيار كه با وى بودند به كنده اندر افتادند و همه هلاك شدند ، و خشنواز بازگشت بدان راه باريك و از كنده بگذشت و بسيار خلق از لشكر عجم بكشت و اسير كرد ، و موبدان موبد و فيروزدخت را اسير كرد و آن خواسته كه با فيروز بود بر گرفت . و از سپاه عجم كس نماند از آنكه با فيروز آمده بودند مگر كشته شدند يا اسير و برده گشتند .
خشنواز بازگشت و به سر كنده آمد ، و فيروز را مرده از آنجا بر كشيدند و به

668