از عرب ملكان بسيار گرد آمدند ، از آن ملكان دو برادر بودند از بنى تيم الله بن اسد از حىّ قضاعه ، نامشان مالك و عمرو ، ابناء [ فهم بن ] تيم الله ، و ديگر مالك بن زهير بن عمرو بن فهم بن تيم الله پسر عمّ ايشان ، و ديگر حيقاد بن النحوى بن عمير ابن معدّ بن عدنان ، و ديگر غطفان بن [ b 101 ] اياذ ، و ديگر صبيح بن صبيح بن اياد . و با هر ملكى قومى از آن وى بيامدند و به بحرين گرد آمدند ، و به حد عراق نيارستند آمدن .
و اين مالك بن زهير ، جذيمة الابرش خوانند ، و او ملكزاده بود اندر عرب ، جذيمة بن مالك بن فهر بن غانم بن اوس الازدى . و پدرش ملك بود و جذيمة نيز ملك بود اندر عرب ، و او را به لقب جذيمة الابرش خواندندى ، و او ابرص بود ، و ليكن عرب از هيبت او ابرش خواندندى . و گروهى گفتند : جذيمة الوضاح ابرش ، و وضح كنايه كردندى از آن علَّت برص كه بر وى بود . و او [ را ] نيز به باديه آنجا كه بود عيش تنگ شد . اين مالك بن زهير كه به بحرين آمده بود ، جذيمه را نامه كرد و به بحرين خواند . جذيمه آنجا كه بود با همه قوم خويش از بنى الازد به بحرين آمد سوى مالك بن زهير . مالك جذيمه را پذيرفت و خواهر خويش را ، دختر زهير ، به جذيمه داد به زنى . و ملوك عرب به بحرين گرد آمدند و آنجا بنشستند و طعام بر ايشان فراختر شد ، و به يك ديگر بيعت كردند كه اگر از ملوك اشكانيان و روميان يا از عرب كسى بر ايشان بيايد ، ايشان همه دست يكى دارند و يك ديگر را نصرت كنند . و ايشان را بنى لحيان خوانند .
سالى چند به بحرين همى بودند و گاه گاه كسى از ايشان به زمين عراق آمدى به ناحيت انبار ، به سوى اين عرب كه به انبار بود از فرزندان اسيران بخت نصر ، و از ايشان طعام و گندم خريدندى و به بحرين بردندى . پس چون ملوك اشكانيان را كار به كناره رسيد و سپرى شد ، و مردمانى به ملك بنشستند و ايشان را ارمينيان خواندندى ، و ايشان از نسل عاد و ثمود بودند ، [ و هر كه از فرزندان عاد است او را ارمانى خوانند از بهر آنكه عاد پسر ارم بود پسر سام بن نوح ، و اندر اخبار تفسير است كه خداى عزّ و جلّ عاد را به ارم منسوب كرد از بهر آنكه او پسر ارم بود و او را

551