مسجد ويران كن .
و سپهسالار آن مزگت ويران كرد و بفرمود كه مردار اندر مزگت افگنيد ، و جزيت بر ايشان نهاد . پس منادى بانگ كرد كه هر كه مردارى اندر مزگت افگند ، جزيت از سر او بردارم . تا ايشان هر كسى مردارى بياوردند و به مزگت اندر افگندند ، و مزگت بيت المقدّس ويران كردند و شهر نيز ويران كردند سختتر از آن كه بخت النّصر كرده بود به ايّام پيشين . هر چه از فرزندان پيغامبران بودند همه را برده كردند ، و گويند كه اين سپاهسالار نيز مسلمان شد از پس وى ، و دين بنى اسرائيل گرفت و از ملك خردوس جدا شد . و خردوس آن بردگان را ببرد با مملكت خويش و همى داشت ، و اندر ملك همى بود تا بمرد .
بنى اسرائيل باز به بيت المقدّس آمدند و باز آن خانه را آبادان كردند ، و كسى كه اخبار نداند ايدون گويد كه اين بخت النّصر را خداى بر ايشان مسلَّط كرد ، از پس يحيى بود و ذو القرنين از پس يحيى و عيسى بود ، و گروهى گفتند : به سيصد و شصت سال .
و محمّد بن جرير ايدون گويد كز مردمان اخبار گروهى چنين روايت كنند كه اين بخت النّصر بود و از اسيران اندر دست وى دانيال بود با پنج تن ديگر از فرزندان پيغمبران . و بخت النّصر را ايدون گفتند كه اين دانيال و ياران وى همى دين ديگر دارند و دين تو ندارند و از ذبيحهء تو نخورند ، و او بتپرست بود ، از ايشان بپرسيد .
مقرّ آمدند كه ما خداى خويش پرستيم . پس بفرمود تا چاهى فراخ بكندند [ a 101 ] يك نيزه بالا ، و ايشان را بدان چاه فرو افگندند . و يك روز دست بازداشت و بفرمود تا شيرى را نيز به يك جاى اندر آن چاه افگندند . چون شبانگاه آمد ، شير را ديد دور نشسته و ايشان به سلامت ، و يك تن [ ديگر ] هفتم با ايشان كه ايشان را پرورد ، گفت : اين مرد هفتم با شما كيست ؟ و آن فريشته بود كه شير را از ايشان باز داشت .
پس آن فريشته بخت النّصر را طپانچه‌اى بزد . وحشى گشت و برفت از ملك ، و با وحوش به بيابان برفت و هفت سال بزيست پس بمرد .
و محمّد بن جرير گويد كه اين چيز غلط است و اين ملك نه بخت النّصر بود ، كه

544