گفتند : اگر اين را بحقّ بر هر كسى دست باز داشتندى از همه كس بدين مادر حقتر بود . پس چون با زكريّا خصومت كردند اندر داشتن او ، پدر مريم زكريّا را گفت قرعه زنيم ، بر هر كه قرعه بر آيد او بر حقتر . گفتند : رواست . پس آن قلمها كه ايشان داشتند كه بدان تورات نبشتندى و كتب علم و حكمت ، هر كسى نام خويش بر قلم نبشت و آن قلمها همه به يك جاى بيفگندند و دستارى بر او پوشيدند ، پس يك تن را گفتند : دست اندر كن و هر كدام قلم كه به دست آيدت برگير و بيرون آر ، هر كه بيرون آيد به نام وى دانيم كه او حقتر بدين . * ( ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ 3 : 44 ) * . و قرعه زدند سه بار ، هر بار زكريّا را بر آمد ، دانستند كه وى حقتر است .
پس زكريّا او را بپذيرفت ، چنان كه خداى گفت : * ( وَكَفَّلَها زَكَرِيَّا 3 : 37 ) * . يعنى ضمّها الى نفسه . پس زكريّا او را اندر حجره مزگت كرد جدا ، و همى پرورد تا بزرگ شد ، و قفل بر در حجرهء او برداشتى . چون مريم پنج ساله شد ، زكريّا او را اندر مزگت محرابى كرد و تورات بياموخت ، و مريم به عبادت بيستاد روز و شب . و زكريّا را هفتاد و پنج سال بود ، و او را فرزند نبوده بود ، و از خداى فرزندى همى خواست ، و زنش پير شده بود هم چند وى به سال . چون فرزند نيامد و سال به هفتاد و پنج رسيد و حيض زن زكريّا بگسست و زكريّا نوميد شد و دعا دست باز داشت كه از زن پير و حيض بريده و از مرد پير و ضعيف شده فرزند نيايد ، و مهر فرزند بر مريم افگند ، و او را همچون فرزند همى پرورد تا مريم دوازده ساله شد . و هيچكس بجز زكريّا نزد مريم اندر نشدى ، هر شبى يك بار و هر روزى يك بار سوى مريم اندر شدى و آب و طعامش دادى و چيزى از عبادت به وى آموختى .
يك روز زكريّا در بگشاد و سوى مريم اندر شد اندر زمستان ميوه تابستانى ديد به محراب وى اندر ، و به خبرى اندر ايدون است كه انجير يافت چنان كه خداى گفت :
* ( كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً 3 : 37 ) * . و خداى تعالى اين ميوهء تابستانى پديد آورد به زمستان تا زكريّا را بر مريم تهمت نيفتد كه اگر اندر وقت خويش و به جهان اندر بيافتى ، زكريّا او را تهمت كردى ، هر چند كليد با وى بودى

505