است . چنين دگرگونيهايى ، خود عدم انتساب اثر را به بلعمى اثبات مىكند .
و از اين باكى نيست . ترجمهء تاريخنامهء طبرى اثرى از سالهاى نخستين استقرار و استوارى زبان فارسى است . گنجينه‌اى گرانبار و مغتنم است . نام مؤلف آن بلعمى باشد ، و يا نامى عزيز و ناشناخته ، در چندى و چونى آن تغييرى حاصل نمىشود .
بسيار كتابهاى ارجمند كه مؤلفان آن ناشناخته‌اند : سرچشمه هاى نخستين كارنامه ها و شاهنامه ها ، و به گونه‌اى متمايز و ممتاز گردانيده ها و گزارشهاى قرآن مجيد . اين همه را بايد گرامى شمرد و پاس داشت و دامن تسامح را بايد چندان فراخ گرفت كه از اعتبار جامع التواريخ با همهء انتحالها و دستبردهاى مؤلفان اسمى آن غافل نبود .

مقدمه 45