خوردن او بودى ، رهيان خويش را بر اسبان نشاندى تا بدان بيابان اندر بگشتى و هر كه را يافتندى از رهگذريان بياوردندى تا با ابراهيم نان خوردندى . و خداى عز و جل بر خواستهء ابراهيم بركت كرد تا چنان شد كه خواستهء او از حد و اندازه اندر گذشت . و ميان وى و لوط يك شبانروز راه بود ، به دو روز رفتندى . و لوط به ديههاى مؤتفكات نشستى ، و آنجا زنى كرده بود هم از گروه ايشان ، و ايشان همه بتپرست بودند ، و لوط همى آنجا بود و گاه گاه به سلام ابراهيم رفتى و باز به مقام خويش شدى .

146