بفرستاد تا ابراهيم را به آتش اندر مونس بود تا دل ابراهيم تنگ نشود ، و ابراهيم سر بر كنار وى نهاد . و اين حديث نادرست است و سخت منكر است سوى علما و اهل حكمت . زيرا ابراهيم آن كس بود كه دلش با خداى عز و جل بسته بود چنان كه به جبريل ميل نكرد ، و به چنان جايگاه اندر به خلوت او را معرفت و خلت خداى عز و جل نه بس بود ، و شادى خلت و شوق محبت كه همى فريشته‌اى [ b 26 ] بايستش تا او را مونس باشد ! و آنجا كه عارف را معرفت بود ، انس خلوت بود و شادى وصلت بود ، آنجا فريشته را چه خطر بود ؟ ! يا آسمان و زمين و بهشت و همه خلق را از خداى عز و جل به چشم عارف چه مقدار بود و چه محل باشد ؟ ! بعد از اين خبر هجرت ابراهيم گوييم عليه السلام .

140