برادرش شدى ، و او را به خداى عزّ و جلّ خواند و از بت پرستيدن نهى كرد . شدّاد گفت : اگر فرمان تو كنم خداى تو مرا چه دهد ؟ هود گفت : بهشت جاويدانه ، و صفت نعمت او ياد كرد . گفت : من خود يكى بهشت چونين بكنم بدين جهان . و بدين ايستاد و عزم كرد .
و ضحّاك آن كه او را اژدهاك خواندند ، عمّزادهء اين شدّاد بود و پادشاه ، رى و طبرستان و گرگان و خراسان تا هندوستان او را بود ، و دويست و شصت ملك زير فرمان او بودند . جواهر و زر و سيم و مرواريد و زبرجد و مرجان و از عطرها چون مشك و كافور و عنبر و آنچه بدان ماند تا چندانكه بتواند گرد آوردن گرد كند و به دو فرستد ، و مردمان را فراز كرد تا از درياها مرواريد آوردند . پس بفرمود تا از هر گونه استادان گرد كردند و بياوردند و خواستهء جهان همه گرد كرد . و وزيران را بخواند و از ايشان شانزده مرد بگزيد و به چهار سوى فرستاد ، و با ايشان زيركان و هوا شناسان بفرستاد تا جاى بگزينند ، دشت و كوه و هواى خوش و درست . اين مردمان بگشتند اندر نواحى شام جايى چنين به دست آوردند . پس يك مرد بالا اندر بوم شدند و بر آوردند به سنگ جزع . پس چون بر روى زمين رسيد ، حصنى از زر و سيم بر آوردند چنان كه يك خشت زر و يك خشت سيم . پس از بلور ستونها نهادند و سقف او از زر كردند و گوهرها اندر وى نشاندند سرخ و زرد و سبز و كبود ، و چنان استوار كردند كه كس آن را نتواند كندن كه همه از اندرون به بيرون آورده بودند . و منظرها كرد و كوشكها ، و جويها را آب اندر براند و درختان گرداگرد جوى از زر و سيم ، و بارهاى او كرد از ياقوت و مرواريد ، و بر آن درختان مرغان كرد مجوّف ، و ميان ايشان به مشك و عنبر بياگند تا هر گه كه باد وزيدى از دهن ايشان آن عطرها بيرون ريختى ، و بوم را به جاى سنگريزه ياقوت و مرواريد كرد ، و به جاى گياه زعفران و به جاى خاك مشك و عنبر ، و گويند دوازده هزار كنگره كرد از زر و سيم و جواهر ، چنان كه چون آفتاب بر آن تافتى چشم خيره گشتى ، و او را دويست وزير بود . پس گرد بر گرد آن دويست كوشك [ a 23 ] فرمود از زر و سيم از بهر وزيران ، و هزار سرهنگ بودش ، هزار كوشك فرمود كردن از بهر ايشان .

121