پادشاهى جمشيد و از پس او جمشيد بود ، و گويند [ برادر ] طهمورث بود و طهمورث پسر ويگونگهان ابن اينكهند بن اوشهنگ بود ، و او را ديو بند گفتندى ، و كتاب پارسى و كرباس بافتن از فكر خويش ساخت و كهن دز و آمل و طبرستان او ساخت . و سى سال پادشاه بود پس بمرد ، و برادرش جمشيد به پادشاهى بنشست نام او جمشيد ، و گروهى گويند خويش او بود نه برادر .
پس چون جمشيد ملك جهان بگرفت ، و همه خلق او را فرمانبردار شدند ، و نيكو روى بود . و معنى شيد به زبان ايشان روشنايى بود . پس چون به پادشاهى بنشست و تاج بر سر نهاد ، داد به ميان خلق بگسترد و بر دين ادريس بود ، و چنين گويند كه سلاح كردن او آورد و سلاح مردمان از چوب و سنگ بود ، [ او ] شمشير و حربه و كارد كرد و كرباس او آورد و ابريشم و قز و رنگهاى الوان ، و ديوان را فرمود تا گرمابه ها نهادند و غوّاصى كردند و گوهرها از درياها بر آوردند و مردمان را بياموخت و راهها نهادند از شهر به شهر ، و اين گچ و سپيداب و رنگها آورد . و اين اسپرغمها و بويها چون عود و مشك و كافور و غاليه رسم او آورد . و همه مردمان را چهار گروه كرد : از يك گروه دبيران و دانايان ، و گروهى لشكريان ، و گروهى كشاورزان ، و گروهى پيشه وران . و هر گروه را گفت : هيچكس مبادا كه به جز كار خود كند . پس علما را گرد كرد و فرمود كه از ايشان بپرسيد كه چيست كه اين

90