آغاز كتاب بدان كه اهل نجوم چنين گويند چون ارسطاطاليس و بقراط و آن استادان كه بوده‌اند از خداوندان علم نجوم كه چون ايزد عزّ و جلّ ماه و آفتاب بيافريد و جمله كواكب را ، هر يكى به جاى خويش ايستاده بودند در خانه هاى شرف ، تا فرمان [ b 1 ] آمد چنان كه زحل ايستاده بود در برج ميزان به بيست و يك درجه و مشترى در پانزده درجه [ و سرطان ] و مريخ به بيست و هشت درجهء جدى و آفتاب به نوزده درجهء حمل و زهره به بيست و هفت درجهء ثور و همه در اين خانه هاى شرف ايستاده ، چون فرمان آمد از ايزد عزّ و جلّ ، همه در رفتن آمدند و ابتداى كار كردند ، و از آن گاه باز هرگز ديگران بر آن گونه گرد نيامدند .
و ديگر از قول ادريس عليه السّلام هم از طريق نجوم گويد كه خداى عزّ و جلّ دو تن را بيافريد اندر آسمان بىاندوه و بى آفت و ليكن اندر سالهاى حمل كه چندى قبل از اين بود ، پس به زمين آمدند و سه هزار سال به زمين بودند بىآفت و اندوه و بيمارى ، و اين [ اندر ] سالهاى سرطان و اسد و سنبله بود ، و چون سال به ميزان رسيدن تيمارها و اندوه و بيمارى پديد آمد . پس كيومرث پديد آمد .
و گويند كه اوّل كسى كه پادشاه شد و حكم كرد او بود ، پادشاه شد بر زمين و بر آب و گياه و رستنيها و ديگر چيز ، و اندر اين روزگار سى سال نخستين خورشيد اندر بره بود و ماه اندر گزدم بود و كيوان اندر ترازو بود و بهرام اندر بز و ناهيد و تير

4