قصّهء طالوت با جالوت و حرب ايشان و كشته شدن جالوت بر دست داود عليه السّلام پس بنى اسرائيل طالوت را به ملكى قبول كردند و اشموئيل او را فرمود كه با كافران حرب كن و نخستين حربى با جالوت كن كه او با نيروتر است و به ما نزديكتر .
پس طالوت سپاه را عرض كرد ، هشتاد هزار مرد ، و لشكر بكشيد و روى به جالوت نهاد . و اشموئيل طالوت را يكى زره داد و گفت چون هر دو لشكر روى به روى يك ديگر كنند ، هر مردى كه اين زره در پوشد و بر او راست آيد جالوت بر دست او كشته آيد . و اين خبر كه اشموئيل بداد ، [ نشان ] پيغمبرى [ اشموئيل ] بود .
پس چون روى به جالوت نهادند خبر به جالوت آمد كه از بنى اسرائيل سپاهى بزرگ به حرب تو همى آيند . او نيز سپاه خويش عرض كرد و آراسته بر جاى خويش همى بود . و اندر راه طالوت بيابانى بود يك روزه راه ، و آب نبود و گرماى گرم بود . چون از بيابان برآمدى ، رودى بود ميان اردن و فلسطين ، ايشان را از آن رود عبره بايستى كردن . و از آن سوى رود بيابانى ديگر بود تا به جالوت رسيدندى ، بيابانى سخت بزرگ . و طالوت بنى اسرائيل را ديده بود كه با هيچ پيغمبرى راست نرفتندى و فرمان نكردندى . خواست كه ايشان را بيازمايد تا خود فرمان او كنند يا نه . و اين تدبير [ و ] آزمايش اشموئيل كرده بود تا پيدا آيد كه فرمانبردار كيست و گفته بود كه تو با چندين كس بيش نمانيد و چندين حرب كنند . و اشموئيل به لشكر نيامده بود . پس طالوت چون سپاه به بيابان اندر آورد به روز همى رفت . چون

396