فصل هود پيغمبر و عاد و قوم عاد و هلاكت ايشان و اين عاد و ثمود دو ملك بودند از دو قبيله كه هر دو بديشان باز خوانند : عاد بن عوص بن ارم بن سام بن نوح ، و هر دو قبيله به باديهء حجاز بودند و به يك ديگر نزديك بودند ، و زمين عاد به مكّه نزديكتر بود و به زمين حجر ، و اين به كرانهء باديه است به راه شام . و اصحاب الحجر قوم ثمود بودند ، و خداى تعالى جلّ جلاله فرمايد : * ( لَقَدْ كَذَّبَ أَصْحابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ 15 : 80 ) * .
و قوم عاد و ثمود هر دو عمزادگان بودند و ميان ايشان دويست سال بود . و خداى عزّ و جلّ هر كجا به قرآن ياد كرده است نخستين حديث قوم عاد كرده است ، و عاديان پيشتر بودند و ايشان را عاد الاوّل گويند ، و ثمود را عاد الثّانى . و به جهان اندر قومى نبود از ايشان قوىتر و به بالا از ايشان بلندتر و بنيروتر ، و هر مردى را دوازده ارش بالا بود به ارش خويش . و ايدون گويند كه چندان نيرو داشتند كه پاى به زمين زدندى تا زانو به زمين خشك فرو بردندى ، و اندر آن زمين بناهاى عظيم كردندى چنان كه خداى تعالى جلّ جلاله ياد كرد كه : * ( أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ . ) * * ( إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ 89 : 6 - 7 ) * . * ( أَ لَمْ تَرَ 89 : 6 ) * به معنى الم تسمع است ، مىگويد نشنيدى اى محمّد صلعم كه خداى عزّ و جلّ چه كرد با عاديان ذات العماد ؟ خداوند ستونها ، يعنى بالاشان ، يك بار تشبيه كردشان به نخلهاى بزرگ و گفت : * ( كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِيَةٍ 69 : 7 ) * . و ايشان پرستش بت گرفتند و جبّارى كردند .
پس خداى عزّ و جلّ هود را به پيغمبرى سوى ايشان فرستاد ، و هود تازى است

110