حق خداوند بر حق آن حضرت مقدم است ، و نبايد حق خدا ضايع شود . ( چون پناه بردن حق خداست و پناه بردن به آن حضرت مانع پناه بردن به خدا مىشود . ) و اگر كسى به قبر آن حضرت پناه برد ، بايد پناه داده شده و حاجتش برآورده شود و گرنه به آن حضرت بى احترامى شده است ( و چنين چيزى هم براى ما ممكن نيست ، چون اگر يكى از اهل بيت آن حضرت عليهم السلام به قبر آن حضرت پناه برد ، ديگر براى ما ممكن نيست متعرض او شويم و اين براى ما ضرر دارد ! ! ) به ابوبكر گفتند : پس چه كنيم ؟ ! جواب داد : شنيدم رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم فرمود : هر پيامبر كه از دنيا برود ، بايد در همان محل فوت ، دفن شود . سپس محل بستر حضرت را خط كشيدند و قبرى ساختند ، آنگاه على ( عليه السلام ) و عباس و فضل و ديگر بستگان ، حضرت را در قبر نهادند . . .
- كنز العمال ج 7 ص 236 عمرة دختر عبد الرحمان از امهات المؤمنين ( همسران رسول خدا صلى الله عليه وآله ) روايت مىكند : اصحاب مىگفتند : چگونه قبر رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم را قرار دهيم ؟ آيا قبر آن حضرت را مسجد كنيم ؟ ابوبكر گفت : شنيدم رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم فرمود : خداوند لعنت كند يهود و نصارى را كه قبور انبياء خود را مسجد قرار دادند . پرسيدند : پس چه كنيم ، چگونه قبر را حفر كنيم ؟ ابوبكر گفت : در مدينه كسى هست كه يك جور لحد مىسازد و از اهل مكه هم كسى هست كه طور ديگر قبر ميكند ، خدايا هر كدام كه بهتر است ، انتخاب كن ، ابوطلحه از اهل مدينه آمد و قبرى ساخت و حضرت را در آن دفن كردند و بر آن خشت نهادند . . .
18763 - محمد بن اسحاق از حسين از عكرمه از ابن عباس روايت مىكند : ابو عبيدة بن جراح براى اهل مكه و ابو طلحه زيد بن سهل براى اهل مدينه قبرى كردند . هنگامى كه خواستند براى رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم قبرى حفر كنند ، عباس دو نفر را بدنبال ابو عبيده و دو نفر را بدنبال ابو طلحه فرستاد . اتفاقا ابو طلحه را يافتند و آوردند . هنگامى كه روز سه شنبه از تجهير بدن مبارك آن حضرت فارغ شده و آنرا روى تختى نهادند . در اينكه كجا دفن شود ، اختلاف پيدا كردند . يكى مىگفت : در مسجد ، ديگرى مىگفت : در كنار اصحابش . ابوبكر گفت : من از رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم شنيدم كه فرمود : پيامبران هر كجا كه از دنيا بروند

742