احمد . . . از زيد بن ارقم روايت مىكند : با رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم در محلى بنام غدير خم پياده شده و در آفتاب نماز خوانديم ، سپس حضرت خطبه خواند و فرمود : آيا نمىدانيد و يا آيا شهادت نمىدهيد كه من از مؤمن بخودش اولىترم ؟ گفتند : بله . فرمود : فمن كنت مولاه فان عليا مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه .
احمد . . . از رباح بن حارث روايت مىكند : گروهى در ميدان كوفه نزد على ( عليه السلام ) رسيده عرض كردند : السلام عليك يا مولانا . حضرت فرمود : چگونه من مولاى شما هستم ، در حاى كه شما عرب هستيد ؟ گفتند : ما خود از رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) در غدير خم شنيديم كه فرمود : من كنت مولاه فهذا مولاه ( هر كس را كه منمولاى اويم ، پس اين ( على عليه السلام ) هم مولاى اوست . رباح بن حارث مىگويد : آنها كه رفتند ، پرسيدم : اينها كه بودند ؟ گفتند : گروهى از انصار كه ابو ايوب انصارى هم جزو آنهاست . احمد . . . از رباح بن حارث روايت مىكند : گروهى از انصار نزد على ( عليه السلام ) در ميدان كوفه آمدند ، حضرت فرمود : شما كيستيد ؟ گفتند : دوستان و موالى تو يا امير المؤمنين . . . . .
ابن جرير . . . . . از عائشه دختر سعد از پدرش روايت مىكند : شنيدم رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم در روز جحفه دست على ( عليه السلام ) را گرفت و فرمود : اى مردم ، آيا من ولى و مولاى شمايم ؟ گفتند : بله ، حضرت دست على ( عليه السلام ) را گرفت و بلند كرد و فرمود : اين ولى من و كسى است كه حقوق مرا ادا خواهد كرد ، خداوند دوست كسى است كه او را دوست بدارد و مولا بداند و دشمن كسى است كه او را دشمن بدارد . ابن جرير . . . . . از مهاجر بن مسمار روايت مىكند : رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) عليه السلام ايستاد تا آنها كه جلو رفته‌اند برگردند و آنها كه عقب مانده‌اند برسند سپس خطبه را خواند . . . .
مطلب بن زياد از عبدالله بن محمد بن عقيل از جابر بن عبدالله روايت مىكند : در جحفه در غدير خم بوديم كه رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم از خيمه بيرون آمد ودست على ( عليه السلام ) را گرفت و فرمود : من كنت مولاه فعلى مولاه . ذهبى مىگويد : اين حديث خوبى است .
احمد . . . . از يحيى بن آدم كه در حجة الوداع حاضر بود ، روايت مىكند : رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم فرمود : على از من است و من از على ، هيچكس حق مرا ادا نمىكند مگر خودم يا على ، يعنى هيچكس قرض‌هاى مرا نخواهد داد مگر خودم يا على . . . . .

610