از مسلمات است كه در مقابل هر فرد بالغى يك دينار از آنان گرفت ، در حاليكه همه عرب بودند .
المغنى ج 10 ص 593 از سائر اهل كتاب يعنى از ديگر نصارا و يهوديان عرب جزيه گرفته مىشود . و حكم نصاراى بنى تغلب درباره آنان اجرا نمىشود ( زيرا عمر از نصاراى بنى تغلب بجاى جزيه زكات مىگرفت ) احمد همين نظر را پذيرفته و از زهرى هم همين نظر روايت شده كه در مقابل حيوانات بنى تغلب بايد دو برابر زكات گرفت ، چنانكه عمر همين كار را كرد .
قاضى و ابو خطاب مىگويند : حكم كسانى كه از قبائل ، تنوخ و بهو و كنانه و حمير و تميم نصارا و يهودى و مجوسى شدند ، حكم بنى تغلب است ، زيرا همگى مانند بنى تغلب عرب هستند .
دليل ما كه مىگوئيم حكم همه اينست كه بايد جزيه دهند ، يكى آيه قرآن است كه مىفرمايد : بايد ذليلانه جزيه دهند . دوم آنكه پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) وسلم معاذ را به يمن فرستاد و دستور فرمود از هر بالغى يك دينار بگيرد ، در حاليكه همه عرب بودند و از اهل نجران از بنى حارث بن كعب جزيه گرفت در حاليكه آنها هم عرب بودند . زهرى مىگويد : اول كسانى كه جزيه دادند نصاراى نجران بودند و از رهبر دومه جزيه گرفت در حاليكه او هم عرب بود . حكم جزيه به دليل كتاب و سنت ثابت است خواه جزيه دهنده عرب باشد يا غير عرب . فقط بنى تغلب كه عمر با آنان مصالحه كرد ، مىتوانند بجاى جزيه زكات دهند ، اما ديگران بر طبق كتاب و سنت بايد جزيه دهند ، عرب باشند يا غير عرب . البته بشرط آنكه يكى از خلفاء و امراء با آنها مصالحه نكرده باشند .
سرخسى مىگويد : عمل عمر صحيح است حتى اگر بر خلاف خدا و رسول صلى الله عليه وآله باشد زيرا ملائك به زبان عمر سخن مىگويند ! !
- مبسوط ج 2 ص 179 ما مىگوئيم عمر با صحابه درباره آن مصالحه مشورت كرد سپس رأى همگى اين شد كه كسى حق نقض آن صلح را ندارد .
محمد در نوادر مىگويد : ابتدا اين مصالحه ضعيف بود ، اما بعدا با اجماع قدرت گرفت ، مضافا به اينكه رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم فرمود : ملكى هست كه با زبان عمر صحبت مىكند

976