انجام ده ، خدايا اگر اين گروه مسلمانان هلاك شوند ، ديگر كسى در روى زمين نيست كه ترا بپرستد . حضرت آنقدر تضرع و استغاثه كرد ، بطوريكه عبايش افتاد ، ابوبكر آمد و رداء حضرت را بر دوشش انداخت و عرض كرد : يا نبى الله با خدا مناجات كرد ، خداوند هم وعده‌اش را عملى خواهد ساخت كه اين آيه نازل شد ( اذ تستغيثون ربكم فاستجاب لكم انى ممدكم بالف من الملائكة مردفين ) ( زمانيكه استغاثه كرديد و خدا دعايتان را مستجاب كرد ، و شما را با هزار تن از ملائكه يارى نمود ) همانروز جنگ درگرفت و مشركين منهزم شده و هفتاد تن كشته و هفتاد تن اسير دادند . رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم با على ( عليه السلام ) و ابوبكر و عمر مشورت كرد ، ابوبكر گفت : يا نبى الله ، اين اسراء همه پسر عموها و اهل قبيله و برادران ما هستند ، بنظر من فديه بگير و آنها را آزاد كن ، تا آنكه آنچه را بعنوان فديه مىگيريم موجب تقويت ما بر عليه خودشان شود ، و چه بسا خدا بخواهد هدايت شوند و به ما بپيوندند . رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم به عمر فرمود : نظر تو چيست ؟ گفت ، نظر من با ابوبكر فرق دارد ، به نظر من فلانى از بستگان خودم را به من و عقيل را به على ( عليه السلام ) و فلانى براى حمزه را به او بده تا آنها را بكشيم ، تا آنكه خدا بداند در دل ما دوستى مشركين نيست ، اينها از بزرگان قريش‌اند . رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم نظر ابوبكر را پذيرفت ، و فديه گرفت و آزادشان كرد ، عمر مىگويد : فردا صبح نزد آن حضرت رفتم ، ابوبكر هم آنجا بود ، هر دو گريه مىكردند ، علت گريه را پرسيدم ، فرمود : چون فديه قبول كردم ، قرار است عذابى بر شما نازل شود كه اين آيه نازل شد ( ما كان لنبى ان يكون له اسرى حتى يثخن فى الارض ) ( هيچ پيامبرى حق جنگ ندارد جز آنكه بجنگد و اسير بگيرد ) تا اين آيه ( لولا كتاب من الله سبق لمسكم فيما اخذتم ) ( اگر مقدرى نبود ، بخاطر فديه‌اى كه گرفته بوديد ، فورا عذاب بر شما نازل مىشد ) بهمين خاطر بود كه در سال آينده در جنگ احد شكست خوردند بطوريكه هفتاد تن از مسلمانان كشته شد ، و ديگران فرار كردند و دندان حضرت و پيشانيش شكست كه اين آيه نازل شد ( او لما اصابتكم مصيبة قد اصبتم مثليها ) عمر مىگويد : پيامبر صلى الله عليه وآله در مورد اسراء بدر اشتباه كرد : چون فديه كرد ، خدا هم او را كيفر داد كه در أحد شكست خورد ! !
- مسند احمد ج 1 ص 32

637