ابن مردويه از ابن مسعود روايت مىكند : خداوند به چند چيز عمر بن خطاب را بر ديگران برترى داد : در مورد اسراء بدر كه عمر گفت آنها را بكشيد ( اما پيامبر صلى الله عليه وآله نكشت و فديه گرفت ) آيه نازل شد كه چون فديه گرفتيد عذاب بر شما نازل خواهد شد ( لولا كتاب من الله سبق لمسكم فيما اخذتم عذاب عظيم ) ديگر آنكه به زنان پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) وسلم گفت خود را بپوشانيد . زينب به او گفت : وحى در خانه ما نازل مىشود ، آنوقت تو ميخواهى ما را نصيحت كنى ، آيه آمد ( و اذا سألتموهن فاسألوهن من وراء حجاب ) و ديگر آنكه پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) وسلم دعا كرد : خدايا اسلام را به عمر تأئيد فرما ) عمر اعتراف مىكند كه در جنگ احد فرار كرد ومانند بز كوهى در كوه و كمر مىگريخت ، آنوقت مىگويد : فرارىها را مىكشتم ! !
ابن منذر از كليب روايت مىكند : عمر در خطبه سوره آل عمران را خواند و گفت : اين سوره در احد نازل شد ، در آن هنگام ما از دور رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم پراكنده شديم ، از كوه بالا رفتم ، شنيدم شخصى يهودى مىگويد : محمد ( صلى الله عليه وآله ) كشته شد . پيش خود گفتم هر كه را ببينم چنين چيزى مىگويد ، او را خواهم كشت . آنوقت نگاه كردم ديدم رسول خدا ايستاده و مردم دارند دور او حلقه مىزنند . كه اين آيه نازل شد ( وما محمد الا رسول قد خلت من قبله الرسل ) - الدر المنثور ج 2 ص 88 ابن جرير از كليب روايت مىكند : عمر در روز جمعه سوره آل عمران را در خطبه خواند ، خيلى دوست داشت اين سوره را در خطبه بخواند تا به اين آيه رسيد ( ان الذين تولون منكم يوم التقى الجمعان ) ( آنهائى كه هنگام روبرو شدن با دشمن فرار كردند ) گفت : روز احد ما ابتدا دشمن را شكست داديم ، اما بعدا شكست خورديم ، من فرار كردم ، يادم مىآيد مانند بز كوهى به اينطرف و آنطرف مىپريدم ، شنيدم مردم مىگويند : محمد ( صلى الله عليه وآله ) كشته شد . تصميم گرفتم هر كس اين جمله را بگويد او را بكشم ، تا آنكه دوباره پائين كوه جمع شديم ، و اين آيه نازل شد ( ان الذين تولوا منكم يوم التقى الجمعان )

491