مىگرداند ، سخت تر از سنگ . ابوبكر مثل تو مثل ابراهيم عليه السلام است كه به خدا عرض كرد : خدايا هر كس مرا پيروى كرد ، كه هيچ اما اگر مخالفت كرد تو آمرزنده مهربان هستى . مثل عيسى است كه عرض كرد : خدايا اگر عذابشان كنى ، بندگان تو هستند و اگر آنها را ببخشى ، تو عزيز و حكيمى . اما عمر مثل تو مثل نوح است كه از خدا خواست حتى يك كافر هم باقى نگذار و مثل موسى است كه عرضكرد خدايا چنان دلهايشان را سخت كن تا نتوانند ايمان آورده و گرفتار عذاب دردناك گردند . اما مردم شما عيالوار و دست تنگ هستيد ، هيچيك از اسراء حق آزادى ندارند مگر آنكه فديه دهند ، و گرنه كشته خواهند شد . عبدالله بن رواحه گفت : يا رسول الله سهيل بن بيضاء شايد مسلمان شود ، زيرا زمزمه اسلام داشت ، او را از اين حكم مستثنى كن ، اين را گفت ، اما چنان ترسى بر او عارض شد كه خيال كرد الآن از آسمان بر سرش سنگ خواهد باريد ، اينجا بود كه اين آيه نازل شد ( اگر سرنوشت مقدرى نبود بخاطر فديه گرفتن عذاب بزرگى بر شما نازل مىشد ) تا اين آيه ( هيچ پيامبرى حق اسير گرفتن ندارد مگر با جنگ . شما دنيا را مىخواهيد و خدا آخرت را و خداوند عزيز و حكيم است . ) اصل دروغ اينجاست كه عذابى نازل شده بود و فقط عمر نجات پيدا كرد ! !
- سيرة ابن كثير ج 2 ص 457 احمد بن حنبل و مسلم و ابو داود و ترمذى و على بن مدينى از عكرمة بن عمار از سماك حنفى ابو زميل از ابن عباس از عمر بن خطاب روايت مىكند : عبدالله . . . از عمر بن خطاب روايت مىكند : در جنگ بدر اصحاب پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) وسلم سيصد و چند نفر و مشركين بيش از هزار نفر بودند ، لذا آن حضرت رو به قبله ، دست به دعا برداشت و عرض كرد : خدايا كجاست وعده‌اى كه به من دادى ، خدايا وعده‌ات را انجام ده . خدايا اگر اين گروه مسلمانان هلاك شوند ، ديگر كسى در روى زمين نيست كه ترا بپرستد . حضرت آنقدر تضرع و استغاثه كرد ، بطوريكه عبايش افتاد ، ابوبكر آمد و رداء حضرت را بر دوشش انداخت و عرض كرد : نبى الله با خدا مناجات كرد ، خداوند هم وعده‌اش را عملى خواهد ساخت كه اين آيه نازل شد ( اذ تستغيثون ربكم فاستجاب لكم انى ممدكم بالف من الملائكة مردفين ) ( زمانيكه استغاثه كرديد و خدا دعايتان را مستجاب كرد ، و شما را با هزار تن از ملائكه يارى نمود ) همانروز جنگ در گرفت و مشرين منهزم شده و هفتاد تن كشته و هفتاد تن اسير دادند . رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) وسلم با على ( عليه السلام ) و ابوبكر و عمر مشورت كرد ، ابوبكر گفت : يا نبى الله ، اين اسرا همه پسر

478