بانچه علم و عقيده داشت عمل ميكرد . در اظهار عقايد دينى و علمى خود كمال صراحت لهجه و شجاعت داشت و بپيروى از دستور قرآن كريم : * ( لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ 5 : 54 ) * ، در مقابل بيان حق و حقيقت از هيچگونه سرزنش و ملامتى ترس و واهمه نداشت چنانكه در داستان مباحثهء او با پيروان احمد بن حنبل اين حقيقت كاملا آشكار مىشود .
طبرى در امانتدارى و خلوص اعمال و صدق و صفاى نيت و پاكيزگى و طهارت نفس و حسن عقيدت از مردان كم نظير بود . بهترين گواه و شاهد اين معنى كتابى است كه وى در « آداب نفوس » تأليف كرده است . كتاب مذكور به خوبى مرتبهء ديندارى و پاكيزگى اخلاق او را نشان ميدهد . طبرى با آنكه بيشتر اوقات خود را مصروف كارهاى علمى از تأليف و تصنيف و املاء احاديث و مباحثه و تدريس ميكرد ، از بجا آوردن اعمال مذهبى و عبادات روحانى اندكى غفلت نميورزيد . گفته‌اند : در هر شب ربعى از قرآن و گاهى مقدار بسيار قرائت ميكرد .
شكى نيست كه تمسك باعمال روحانى و عبادات مذهبى كه از روى بصيرت و فهم باشد براى خردمندان و دانشجويان و دانشمندان بهترين راهى است براى رسيدن بحقائق و درك مشكلات و معضلات علمى و پاك شدن نفس از آلودگيها و پليديها و ارتقاء آن بعوالم ملكوتى و نيل بمقامات عاليهء انسانى .
بزرگان علم و ادب كسانى بوده‌اند كه در تكميل و تهذيب قواى نفسانى و پرورش فكر و ذوق از راه عبادات بىريا و خالص و خشوع و خضوع در مقابل ذات واجب الوجود ، اقدام كرده‌اند . در شرح حال بزرگترين فيلسوف و دانشمند اسلامى ، شيخ الرئيس ابو على سينا ، نوشته‌اند كه در مواقع برخورد بمسائل غامض و لا ينحل فلسفه ، نخست تن خود را از آلودگيهاى ظاهرى پاك ميكرد ، خود را شست و شو ميداد و وضو ميگرفت و آنگاه براى تصفيهء روح با كمال خلوص و عجز روى بدرگاه آفرينندهء جهان مىآورد و به نماز مىايستاد و ازين راه آئينه فكر و خرد را از گرد و غبار و آلايشهاى طبيعى صيقلى ميكرد و صفا و جلا ميداد ، پس از آن بفهم و درك قضايا و مسائل علمى و فلسفى - كه در ابتدا لا ينحل مينمود - توفيق مىيافت .

29