كودكان و جوانان داشته‌اند از اين رو ذكر آن در اينجا خالى از فايده نيست .
ابن كامل چنين گفته است كه : « پيش از غروب آفتاب بنزد طبرى رفتم و پسرم ابو رفاعه نيز با من بود چون بر ابو جعفر وارد شدم از من پرسيد كه اين پسر فرزند تو مىباشد ؟ گفتم : بلى گفت چه نام دارد ؟ گفتم عبد الغنى . گفت : خدا او را بىنياز كند .
كنيهء او چيست ؟ [1] گفتم ابو رفاعه گفت خدا او را بلند كند . آيا جز او فرزند ديگرى نيز دارى ؟ گفتم آرى ، كوچكتر از وى . گفت نامش چيست ؟ گفتم : عبد الوهاب ابو يعلى .
گفت خدا او را بزرگ كند نامها و كنيه‌هاى خوبى برگزيده‌اى . آنگاه پرسيد كه اين چند سال دارد ؟ گفتم نه سال . گفت چرا او را وادار نكردى كه از من حديث و خبر بشنود و چيزى بياموزد . گفتم بواسطهء كمى سن و قلت ادبش خوددارى كردم . پس از اين گفتگو طبرى چنين گفت كه : من قرآن را در هفت سالگى از بر كردم و در هشت سالگى با مردم در نماز جماعت حاضر شدم و در نه سالگى شروع به نوشتن حديث كردم .
پدرم در خواب ديده بود كه من در پيش روى حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم هستم و با من فلاخنى است پر از سنگريزه و من آنها را در فلاخن ميگذارم و پرتاب ميكنم از معبر تعبير خواب را پرسيد . معبر بپدرم گفت كه اين كودك اگر بزرگ شود ، در دين پيغمبر عالمى نامى و خدمتگزار خواهد شد و از شريعت و دين وى حمايت خواهد كرد . پس پدرم از همان زمان كودكى و صغر سن من ، بكمك من در طلب و تحصيل علم كوشيد و از هيچگونه همراهى و تهيهء وسايل خوددارى نكرد . » آغاز اشتغال طبرى بفراگرفتن و نوشتن علم حديث - بگفتهء ابن كامل - در رى

[1] در ميان مسلمانان رسم و سنت چنان بوده است كه غالبا براى فرزندان خود نامى و كنيه‌اى انتخاب ميكرده‌اند . كنيه در مردان بكلمهء « اب » يا ابن و در زنان بكلمهء « ام » يا بنت آغاز ميشده است مانند : ابو القاسم ابو على ، ابو جعفر و ام كلثوم ، ام هانى ، ام البنين و غيرها . غير از اسم و كنيه عموما مردمان مشهور بزرگ داراى لقبى هم بوده‌اند از قبيل : نظام الملك شيخ الرئيس ، صدر الدين شمس المعالى و غيرها . بعضى از دانشمندان و بزرگان بنام و برخى بكنيه و عده‌اى بلقب و جمعى بهر سه شهرت يافته‌اند مانند : محمد زكرياى رازى و ابو على سينا و خواجه نظام الملك و حجة الاسلام ابو حامد محمد بن محمد غزالى .

12