طبرى در تمام علوم زمان خود دست داشت چنانكه اشاره شد طبرى در اغلب علوم متداول عصر خود از : حديث ، فقه ، تفسير ، تاريخ ، قرائت قرآن ، نحو ، لغت ، عروض ، شعر ، حساب ، هندسه ، جبر و مقابله ، منطق ، جدل ، طب مهارت و تبحر داشت و از استادان محسوب ميشد .
نكتهء قابل توجه آنست كه طبرى در بيشتر علوم مذكوره تأليفات نفيس دارد و هر يك از مؤلفات او در قسمت خود از جهت استحكام و صحت مطالب كم نظير مىباشد . طبرى با اينكه يك تن فقيه و محدث و آشنا بعلوم قرآن و قراآت مختلف آن بود ، در عين حال از علم طب نيز بهرهء وافى و اطلاع كافى داشت و اينگونه وسعت اطلاعات و تخصص و تبحر در علوم گوناگون براى كمتر كسى از دانشمندان اسلامى بلكه از مردم جهان اتفاق افتاده است .
دربارهء تبحر و تخصص طبرى در يكى يكى از علوم مختلفى كه فرا گرفته بود چنين نوشته‌اند :
« طبرى مانند يك تن عالم بعلوم قرآن بود و چنان مينمود كه از هيچ علمى بهره‌اى ندارد مگر از قرآن و چون يك تن محدث بود كه جز حديث علم ديگرى نميداند . و همچون فقيهى بود كه به غير از فقه از علوم ديگر آگاهى ندارد و مثل عالم نحوى بود كه بجز نحو چيز ديگرى نميشناسد ، و چون حسابدانى بود كه فقط علم رياضى و حساب ميداند . » بنابرين طبرى همچون ذو فنونى بود كه در هر يك از علوم و فنون مانند يك تن ذى فن تبحر و تخصص داشت چنانكه هر ذى فنى كه با وى در مباحثه و مناظره روبرو ميشد چنان گمان ميكرد كه طبرى فقط در همان علم و فن تخصص دارد . [1] در نتيجهء اين وسعت اطلاعات و تبحر در علوم گوناگون بود كه ابن خزيمه يكى از دانشمندان همعصر طبرى دربارهء او گفت : « بر روى سطح پهناور زمين مردى داناتر

[1] طبرى از جهت ذو فنونى و ذو فنى مصداق شعر نظامى بوده است : چو هر ذو فنونى بفرهنگ و هوش بسا يك فنان را كه ماليده گوش

26