ص 63 و 64 : .
« نسل جديدتر هر روز بيشتر از پيش محدوديت سخن گفتن تنها به زبان عربى را از ميان برداشتند ، موفق شدند دريچه هاى جديدى كه بر روى واقعيتهاى اجتماعى و اخلاقى جهان اطراف گشوده مىشد كشف كنند ، با فلسفه هاى جديد : اگزيستانسياليسم ، ماركسيسم ، ايدئولوژيهاى كم و بيش انقلابى ضداستعمار ، ضدامپرياليسم ، سوسياليسم ، وحدت عربى ( نظير آنچه حزب بعث عرضه كرد ) و اخلاق انقلابى جديد كه ملهم از روح باندونگ بود ، آشنا شدند .
عوامل فوق سبب شد كه نسبت به ارزشهاى اصلاح مشكوك و مردد گردند . » .
ص 64 :
« به قدرت رسيدن نيروهاى اجتماعى در كشورهاى تازه استقلال يافته ( سوريه ، لبنان ، ليبى ، سودان ، مراكش ، تونس ، الجزاير ) و يا كشورهايى كه رژيمشان تغيير كرد ( مصر ، عراق ، تونس ، ليبى ) باعث رانده شدن بورژوايى ملى گرديد . نسل جديدتر به طور طبيعى در جستجوى آن بود كه قدرت خود را در زمينه هاى مختلف بسط دهد تا به اين ترتيب كنترل « هدايت ملى » را در دست گيرد ( نظير ناصريسم در مصر و بعث در سوريه و عراق ، و بومدين و رفقايش در الجزاير و حبيب بورقيبه و تيپش در تونس ، خلاصه نوعى مليتاريسم ) . در نتيجه مذهب كه به مقياس آلت دست سياست واقع شده بود ، خود را با يك نزاع ( اگر نگوييم با يك انقلاب ) رو در رو ديد كه حوزه عملش خارج از تصور او بود . » .
اين نيز معلول روش نابخردانه امثال رشيد رضا بود .
ص 64 :

218