< شعر > منّا عليها عالماً يجدّد دين الهدى لأنه مجتهد < / شعر > بعد نام مجددين را به همان ترتيب ذكر مىكند تا آنجا كه مىگويد :
< شعر > والشرط فى ذلك ان تمضى المائة و هو على حياته بين الفئة و ان يكون فى حديث قد روى من اهل بيت المصطفى و قد قوى و هذه تاسعة المئين قد اتت و لا يخلف ما الهادى وعد و قد رجوت اننى المجدد فيها بفضل الله ليس يجحد و اخر المئين فيما يأتى عيسى نبى الله ذوالآيات يجدد الدين لهذى الامة و فى الصلاة بعضنا قد امّة < / شعر > بعد شارح مىگويد : « و فى حديث لابى داود : المجدد منا اهل البيت ، اى لان آل محمد صلى الله عليه و آله كل تقى » . بعد اين رمزها را كه ظاهراً رمز اصل حديث است ذكر مىكند : ( د ) فى الملاحم ، ( ك ) فى الفتن و صححه ( والبيهقى ) فى كتاب ( المعرفة ) له كلهم عن ابى هريرة . قال الزين العراقى و غيره : سنده صحيح و من ثم رمزالمؤلف لصحته .
در ( فرائد ) گلپايگانى اين حديث را از ( اليواقيت والجواهر ) فصل 65 نقل مىكند : « ان صلحت امّتى فلها يوم و ان فسدت فلها نصف يوم » .
( يواقيت ) از شخصى به نام تقى الدين منصور نقل مىكند كه او بعد از نقل عبارت بالا اين جمله را اضافه كرده : يعنى قوله تعالى « وَإنَّ يَوْماً عِنْدَ رَبِّكَ كَألْفِ سَنَةٍ مِمّا تَعُدّونَ » . ولى خود ( فرائد ) مىگويد اين حديث را مجلسى در « غيبت » ( بحار ) نقل كرده : « ان صلحت امّتى فلها يوم و ان فسدت فلها نصف يوم و انّ يوماً عند ربّك كألف سنة ممّا تعدّون » . ولى من ابواب مختلف ( بحار ) را ديدم و نبود . در ( اسرارالعقايد ) مىگويد مجلسى اين را در باب رجعت نقل كرده ولى دو بار باب رجعت را ديدم و نبود ، فقط حديثى نزديك به

182