عادت حكيمان و فقيهان چنين بود كه هر گاه به يكديگر نامه مىنوشتند ، سه چيز را يادآور مىشدند كه چهارم نداشت ( 1 ) ، اوّل آنكه كسى كه وجهه همّتش آخرت باشد خداوند هم و غمّ دنيايى او را كفايت مىكند ( 2 ) ، دوّم آنكه هر كس باطن خويش را اصلاح كند ، خداوند ظاهر او را اصلاح مىكند ، سوّم آنكه هر كس بين خود و خداى خويش را اصلاح كند ، خداوند امور بين او و مردم را اصلاح مىفرمايد . ( 3 ) در موارد ديگر هم رواياتى وارد شده است ، به عنوان مثال در موضوع ازدواج در وسائل روايتى به اين مضمون وارد شده است :
مشايخ ثلاثة ( 4 ) با إسناد صحيح از هشام بن حكم از امام صادق ( عليه السلام ) روايت كرده‌اند كه فرمود : وقتى مرد با زنى به جهت زيبايى و مالش ازدواج كند ، به همان مال و جمال واگذار مىشود ، و اگر براى دين زن با او تزويج كند ، خداوند زيبايى و مال را روزى او مىكند . ( 5 ) و در حلية الاولياء روايتى به همين مضمون از حضرت رسول اكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) روايت كرده است . ( 6 ) در مورد فرا گرفتن احاديث معصومين كه لبّ علوم و معارف است در كتاب شريف كافى حديثى وارد شده است كه بايد مورد توجّه بسيار طلاّب علوم دينى واقع شود ، و آن حديث چنين است :
من اراد الحديث لمنفعة الدنيا فماله فى الآخرة من نصيب ، و من اراد به

1 - اين جمله براى نشان دادن اهميت مطالب است . 2 - به اين مضمون روايات بسيار وارد شده است . 3 - تفسير صافى 1 / 403 . 4 - مراد از مشايخ ثلاثة در حديث مرحوم كلينى و صدوق و شيخ طوسى است ، و در فقه سيّد مرتضى و شيخ مفيد و شيخ طوسى ، رحمة اللّه عليهم . 5 - وسائل الشيعه 14 / 30 ، روايت اوّل . 6 - حلية الأولياء 5 / 245 ، لكن راوى همان ابراهيم بن ابي عيله است كه در قصّه داود معرفى شده و او از انس روايت كرده است .

467